1بخش

مستند: سیاره زمین / بخش: سیاره زمین بیابان ها / بخش 1

1بخش

توضیح مختصر

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این بخش را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی بخش

يك سوم خشكي هاي زمين را صحراها تشكيل مي دهند

به نظر مي رسد كه اين مناطق نامطلوب روي سطح زمين فاقد حيات باشند اما به طور شگفت آوري اين طور نيست

در همه آنها به نحوي حيات پرمخاطره اي وجود دارد

همه صحراها داغ و سوزان نمي باشند

بادهايي كه با سرعت 50 مايل در ساعت از سمت سيبري مي وزند باعث مي شوند كه در بيابان هاي گوبي در مغولستان برف ببارد

دماي بالاي 50 درجه سانتي گراد در تابستان و افت دما تا منفي 40 درجه در اواسط زمستان باعث مي شود كه يكي از نامناسب ترين بيابان ها دنيا ناميده شود

حيوانات بسيار كمي مي توانند در اين تغييرات طاقت فرسا زنده بمانند

شترهاي وحشتي دوكوهان آسيايي يكي از كمياب ترين پستانداران روي زمين مي باشند

و احتمالا پرطاقت ترين آنها

بزرگترين مشكل آنها فقدان آب است به خصوص در حال حاضر ، در زمستان زيرا در اين هنگام مقدار كم آب موجود به شكل يخ به دام افتاده است

به طرز شگفت انگيزي برف هاي اينجا هيچوقت ذوب نمي شوند

به دليل اينكه هوا در اينجا بسيار سرد و خشك مي باشد

نور خورشيد باعث مي شود كه برف مستقيما به بخار تبديل شود

و بنابراين تبخير مي شود

اما برف تنها منبع آب در اين بيابان مي باشد و بنابراين شترهاي دوكوهان مجبورند برف را بخورند

در جاهاي ديگر دنيا يك شتر مي تواند از يك تالاب در هر بار 200 ليتر آب بنوشد

اما در اين ناحيه استراتژي آنها كم و به كرات خوردن برف ها مي باشد

و اين كار آنها دليل مناسبي دارد زيرا پركردن شكم با برف مي تواند كشنده باشد

شترها بايد خوردن برف در طي روز را محدود به معادل 10 ليتر آب بكنند

زمستان زمان جفتگيري اين شترها مي باشد

اين نمايش فوق العاده روش شتر دوكوهان آسيايي نر براي جلب كردن توجه شتر ماده در حال گذر مي باشد

در تابستان شترها نمي توانند از تالاب ها خيلي دور بشوند

اما هم اكنون با توجه به فراهم بودن برف در همه جا شترها مي توانند براي جستجوی جفت به هر جایی بروند

امروزه كمتر از 1000 نفر از اين شترهاي متخصص بيابان ها در حيات وحش وجود دارد

با اينكه صحراي گوبي بسيار نامناسب مي باشد آخرين پايگاه اين شترها مي باشد

هيچ بيابان ديگري كاملا شبيه بيابان گوبي در دنيا وجود ندارد اما چرا اينجا به بيابان تبديل شده است؟

يك دليل ساده و بزرگ وجود دارد- رشته كوه هاي هيماليا

ابرهايي كه از جنوب آمده اند به اين موانع بسيار بزرگ برخورد مي كنند

هنگامي كه به سمت بالا رانده مي شوند رطوبتشان را بر روي شيب هاي اين کوه ها خالي مي كنند و رطوبت بسيار كمي براي زمين قسمت هاي ديگر باقي مي ماند

از فضا بيابان ها بسيار چشمگير هستند

تپه هاي شني به طول صدها مايل سطح بيابان را خط خطي كرده اند

به دليل اينكه پوشش گياهي وجود ندارد كه بتوانند مانع از ديده شدن صخره ها شوند ساختارهاي عجيبي از صخره هاي عريان را مي توان ديد

بيابان “صاحارا” در آفريقا بزرگترين بيابان دنيا مي باشد

اين بيابان به اندازه كشور آمريكا مي باشد و بزرگترين منبع ماسه و خاك در كل دنيا مي باشد

طوفان هاي شني همانند اين يكي ، بدون كوچكترين هشداري پديدار مي شوند و در منطقه اي به اندازه انگليس براي چندين روز ديد را كاهش مي دهند

شترهاي يك كوهان ، با گام هاي بلند برداشتن در هنگام حركت بر اين طوفان ها غلبه مي كنند

سنگين ترين شن ها فقط چند متر بالاي سطح زمين پراكنده مي شوند اما خاك مي تواند تا 5 هزارمتر در آسمان وزيده و پراكنده شود

بادهاي شديد داراي ذرات ماسه عامل شكل دهنده تمامي بيابان هاي دنيا مي باشد

خزندگان داراي پوست هاي زبر و پولك داري هستند كه از آنها در برابر ذرات عذاب آور محافظت مي كنند

براي حشرات ذرات ماسه بسيار طاقت فرساتر است

تنها راه فرار ، قرار گرفتن در زير سطح زمين مي باشد

هنگامي كه بادها بالا و پايين مي روند ، باعث ايجاد گودي و چرخش مي شوند بنابراين شن ها را به شكل تپه هاي شني در مي آورند

اين مناطق شني چند صد مايل عرض دارند

متن انگلیسی بخش

A third of the land on our planet is desert.

These great scars on the face of the Earth appear to be lifeless, but surprisingly none are.

In all of them life manages somehow to keep a precarious hold.

Not all deserts are hot.

Fifty-mile-an-hour winds blowing in from Siberia bring snow to the Gobi Desert in Mongolia.

From a summer high of 50 degrees centigrade the temperature in midwinter can drop to minus 40, making this one of the harshest deserts of all.

Few animals can survive these extreme changes.

Wild Bactrian camels, one of the rarest mammals on the planet.

And perhaps the hardiest.

Their biggest problem is the lack of water, particularly now, in winter, when the little there is is locked up as ice.

Surprisingly, snow here never melts.

The air is just too cold and too dry for it to do so.

The suns rays turn it straight into vapor.

It evaporates.

But it is the only source of water, so Bactrian camels eat it.

Elsewhere in the world a camel at a waterhole can drink as much as 200 liters during a single visit.

Here the strategy is to take little and often.

And with good reason, for filling the stomach with snow could be fatal.

The camels must limit themselves to the equivalent of just 10 liters a day.

Winter is the time for breeding.

This extraordinary performance is a male Bactrian camels way of attracting the attention of a passing female.

In summer the camels cant stray far from waterholes.

But now, with mouthfuls of snow lying everywhere they can travel widely in search of mates.

Today less than a thousand of these desert specialists remain in the wild.

The Gobi, hostile though it is, is their last stronghold.

Theres no other desert quite like the Gobi, but why is this place a desert?

There is one simple and massive cause - the Himalayas.

Clouds blowing from the south hit this gigantic barrier.

As theyre forced upwards so they empty their moisture on the mountain slopes, leaving little for the land on the other side.

From the space deserts are very conspicuous.

Dunes of sand hundreds of miles long streak their surface.

With no cloak of vegetation to conceal them strange formations are exposed in the naked rock.

Africa’s Sahara is the largest desert of all.

Its the size of the United States and the biggest source of sand and dust in the entire world.

Sandstorms like these appear without warning and reduce visibility for days over areas the size of Britain.

Dromedaries, single-humped camels, take these storms in their stride.

The heaviest sand rises only a few meters above the ground, but the dust can be blown 5,000 meters up into the sky.

The ferocious wind, armed with grains of sand, is the agent that shapes all deserts.

Reptiles have armored scaly skins that protect them from the stinging grains.

For insects the bombardment can be very severe indeed.

The only escape is below the surface.

As the winds rise and fall, swallow and eddy so they pile the sand into dunes.

These sand scenes can be hundreds of miles across.

مشارکت کنندگان در این صفحه

مترجمین این صفحه به ترتیب درصد مشارکت:

ویرایشگران این صفحه به ترتیب درصد مشارکت:

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.