راهنمای مطالعه و تمرین- تست GRE

26 فصل | 199 درس

Active and Passive Voice

توضیح مختصر

You may have heard your teachers toss around the terms 'passive voice' and 'active voice'. But if you've never really understood what it means to write actively or passively, stick with us -- and learn how to turn to awkward passive sentences into bright, active ones.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

همه از این دوستها دارند.

میدونین، او همیشه منفعل و پرخاشگر است و هیچ وقت روراست به شما نمی‌گوید منظورش چیست.

هم اتاقی‌ای که در آشپزخانه قدم می‌زند و از خودش می‌پرسد وقتی شما و او تنها افراد اتاق هستید، شیر او چه شده است و دوست دارید مستقیماً از شما بپرسد آیا شما تمام شیر او را مصرف کرده اید و از او اجازه نگرفته‌اید.

در زبان انگلیسی جمله‌ای که به حالت مجهول نوشته می‌شود، همان دوست آزاردهنده و مزاحم است.

در حالت مجهول، به جای اینکه فاعلی کار را انجام دهد (آنطور که در حالت معلوم انجام می‌دهد)، عمل (غالباً به طرز مرموزی) برای فاعل رخ می‌دهد.

منظورم را متوجه نشدید؟

این ماجرا را در اوج این فیلم کمتر شناخته شده ببینید.

امپراتور توسط پدرِ لوک به داخل کانال هواکش پرتاب شد.

این مثالی کلاسیک از ساختار مجهول است.

می‌توانید دلیلش را تشخیص دهید؟

اول از خود بپرسید، در جمله چه عملی انجام شده است؟

عمل انجام شده در اینجا was thrownیا فعل to throw است.

سپس تشخیص دهید کار روی چه کسی انجام شده است.

در این جمله چه کسی پرتاب شده است؟

امپراتور.

سپس بپرسید: آیا کسی یا چیزی این عمل را انجام داده است؟

در این جمله چه کسی عمل پرتاب کردن را انجام داده است؟

پدر لوک.

حالا که اجزای اصلی را شناسایی کردید، می‌توانید با قرار دادن شخصی که کننده‌ی کار است (فاعل) -یعنی پدر لوک- در ابتدای جمله آن را معلوم کنید.

پس جمله ی The Emperor was thrown down the ventilation shaft by Luke’s dad’ به جمله‌ی زیر تبدیل می‌شود.

‘Luke’s dad threw the Emperor down the ventilation shaft.

جمله نه تنها کوتاهتر و واضحتر بلکه صریحتر هم می‌شود.

حالا تنها چیزی که باید جوابگو باشید این است که سوراخی عظیم و بسیار خطرناک در وسط اتاق سلطنت چه می‌کند.

چرا معلوم آری و مجهول نه ؟

در دوران تحصیل احتمالاً یک یا چند نفر از معلمان به شما گفته‌اند که حالت مجهول غلط است و حالت معلوم خوب است.

این کاملاً درست نیست اما به دلیل سبک و شفافیت، اغلب حالت معلوم به مجهول برتری دارد.

حالت معلوم، جمله را صریح‌تر و خوشایندتر می‌کند.

با این وجود بسیاری از افراد اغلب به طور پیشفرض جملات را در حالت مجهول می‌نویسند چرا که به نظرشان طبیعی‌تر یا آکادمیک‌تر می‌آید

(دلیل خوبی برای این باور وجود دارد: بسیاری از دانشمندان، نویسندگان خوبی نیستند حتی اگر متفکرانی عالی باشند.

برای مثال می‌توانیم کمیته‌ای از دانشمندان خیرخواه را تصور کنیم که این بیانیه‌ی نسبتاً خشک و بی‌روح را صادر کرده‌اند:

سیارک بزرگی که به سمت زمین در حال حرکت است توسط گروهی از دانشمندان کشف شده است.

جمله حاوی اطلاعات مهمی است اما این جمله به دلیل مجهول بودن، آن اطلاعات مهم را جلوتر از همه قرار نمی‌دهد.

همچنین فاقد وابستگی است.

چطور می‌توان آن را اصلاح کرد؟

تمامی جملات مجهول دارای دو جزء هستند: شکلی از فعل to be (یعنیam, is, are, was, were, has been, have been, had been, will be, will have been) به اضافه‌ی اسم مفعول (یا شکل سوم فعل) که فعلی در زمان گذشته است.

در مثال سیارک فعل to be جمله has been و اسم مفعول discovered است.

مفعول مستقیمی که پیدا شده است، asteroid است.

از اینرو جمله مجهول است.

توجه: جملات فاقد مفعول مستقیم (یعنی کسی که از فاعل و فعل اثر می‌پذیرد) هیچگاه مجهول نمی‌شوند.

یک نشانه‌ی ساده دیگر مبنی بر مجهول بودن این جمله، حرف اضافه‌ی by است.

اگر by را دیدید، به احتمال زیاد جمله مجهول است.

با اینحال جمله‌ی A large asteroid heading towards Earth has been discovered by the scientific group را می‌شد به راحتی به صورت A large asteroid heading towards Earth has been discovered نوشت و باز هم بدون حرف اضافه، ساختاری مجهول داشت.

پس نشانه‌ی خوبی است اما تنها راه برای تشخیص مجهول بودن یک جمله نیست.

یک قاعده تجربی این است: اگر در جمله by ندارید، نمی‌توانید بگوئید چه کسی عمل را انجام داده است و جمله احتمالاً مجهول است.

برای پیشگیری از نبرد بزرگ بدون کمک بروس ویلیس، کننده‌ی کار را در ابتدای جمله قرار داده و فعل to be را حذف کنید.

جمله اینگونه خواهد شد:

‘The scientific group discovered a large asteroid heading towards Earth.’

و سبک خوب، دنیا را نجات می دهد.

یک باور رایج هست که جملات اول شخص دارای I و we را نمی‌توان مجهول کرد.

به هر حال اگر من کاری را می‌کنم، نمی‌توانم کننده‌ی کار را نامشخص کنم درست است؟

به راحتی می‌توان در این دام افتاد اما دیدگاه اول شخص، راه گریزی از حالت مجهول ندارد.

برای مثال جمله‌ی طوفان، عمل سرگردان کردن شما را انجام می‌دهد مجهول است.

شما خود را در جزیره سرگردان نمی کنید.

طوفان در حال انجام عمل گیر افتادن شما است.

برای معلوم کردن جمله آن را اینطور تغییر دهید:

“طوفان مرا در جزیره گیر انداخت.”

برای تشخیص مجهول یا معلوم بودن یک جمله ابتدا از خود بپرسید:

1)چه عملی در جمله انجام می‌شود؟

و سپس 2) چه کسی یا چه چیزی آن عمل را انجام می‌دهد؟

بعد ببینید که آیا by در جمله هست یا نه و در کجای آن است.

سپس دنبال فعل to be و جفت اسم مفعولی آن بگردید.

سپس وقتی تشخیص دادید که جمله مجهول است (اگر معلوم بود که کار خاصی نکنید):

1) کننده‌ی کار را به اول جمله ببرید

2) فعل to be را بردارید

و 3) در صورت لزوم فعل اصلی را تغییر دهید .

حالا یک جمله‌ی مجهولِ گنگ و کسل‌کننده را به یک جمله‌ی معلوم روان و خوش‌ترکیب تبدیل کردید!

متن انگلیسی درس

Everyone has that friend.

You know, the one who’s always passive aggressive and never seems to come out and just tell you what he or she means?

The roommate who wanders around the kitchen wondering aloud where all of her milk went when you and she are the only people in the room, and you wish she would just ask you directly if you were the one who used all her milk without asking.

In English, a sentence written using passive voice is that annoying, ambiguous friend.

In passive voice, instead of an agent performing an action - as in active voice - the action happens (often mysteriously) to the agent.

Don’t get what I’m saying?

Take this scenario at the climax of this little-known film:

‘The Emperor was thrown down a ventilation shaft by Luke’s dad.’

This is a classic example of a sentence in the passive voice.

Can you see why?

First, ask yourself, What is the action in the sentence?

The action here is ‘was thrown’, or the verb to throw.

Then, single out who is being acted upon.

In this case, who was thrown?

‘The Emperor.’

Next, ask: Is someone or something performing the action?

Who was doing the throwing in this sentence?

It’s ‘Luke’s dad.’

Now that you’ve identified the key elements, you can make the sentence active by putting the person performing the action (the subject) - ‘Luke’s dad’ - at the front of the sentence.

So, ‘The Emperor was thrown down the ventilation shaft by Luke’s dad’ becomes

‘Luke’s dad threw the Emperor down the ventilation shaft.’

The sentence is not only shorter and clearer, but more direct.

Now the only thing you have to answer is why there’s a giant, death-defying hole in the middle of the throne room.

Why Active, Not Passive?

At some point in your schooling, a teacher or three probably told you that passive voice was wrong and that active voice was good.

This is not entirely true, but for reasons of style and clarity, active voice is often preferable to passive voice.

It make sentences more immediate and engaging.

Despite this, many people often write passively by default, as it feels more natural or academic to them.

(There’s a good reason for this: Many scholars aren’t very good writers, even if they are, say, brilliant thinkers.)

We can imagine, for instance, a committee of well-meaning scholars yielding this rather dry pronouncement:

‘A large asteroid heading towards Earth has been discovered by the scientific group.’

The sentence contains some pretty important information, but this sentence, because it’s passive, doesn’t put the important information to the forefront.

It also lacks immediacy.

So how do we fix this?

All sentences in passive voice contain two elements: A form of the verb ‘to be’ (those are: is, are, am, was, were, has been, have been, had been, will be, will have been and being) plus a past participle, which is a verb in the past tense.

so In the asteroid example, the ‘to be’ verb is ‘has been’ and the past participle is ‘discovered.

The direct object that has been found is the ‘asteroid.

Hence, the sentence is in passive voice.

Note: sentences without a direct object - that’s the agent that the subject and verb affect - are never in passive voice.

Another simpler clue in this sentence that it’s in passive voice is the preposition ‘by.

If you see ‘by’, there’s a strong chance that the sentence is in passive voice.

However, ‘A large asteroid heading towards Earth has been discovered by the scientific group’ could just as easily be ‘A large asteroid heading towards Earth has been discovered,’ and it would still be a passive sentence without that preposition in there.

So, it’s a good clue but it’s not the be-all-end-all of figuring out if a sentence is in the passive voice.

Here’s a good rule of thumb: If ‘by’ isn’t in the sentence and you can’t tell who’s performing the action, the sentence is probably passive.

To avoid Armageddon without the help of Bruce Willis, place the doers of the action at the front of the sentence and remove the ‘to be’ verb.

So the sentence becomes

‘The scientific group discovered a large asteroid heading towards Earth.’

And the world is saved by good style.

It’s a pretty common belief that sentences in the first person, I or we, can’t be passive.

After all, if I’m doing it, it can’t be unclear who’s performing the action, right?

It’s easy to fall into this trap, but first person perspective is not an escape from passive voice.

For instance, ‘I was stranded on the island by the storm’ is passive.

You’re not stranding yourself on the island.

The storm is performing the action of stranding you.

To make it active, change it to:

‘The storm stranded me on the island.’

To identify whether a sentence is in passive or active voice, first ask yourself

1) What is the action in the sentence?

And then 2) Who or what is performing the action?

Next, see if the preposition ‘by’ is in the sentence and where.

and Then, look for a ‘to be’ verb and the past participle pairing.

Then, once you’ve determined the sentence is passive (if it’s active, leave it alone),

1) Place the ‘doer’ of the action in front

2) Remove the ‘to be’ verb , and

and 3) Change the main verb if necessary.

Now you’ve turned a dull, boring, passive sentence into smooth, stylish, active one!

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.