لوئیس کاپالدی-کسیکه دوسش داشتی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

من دارم غرق میشم و این دفعه میترسم که کسی نباشه تا نجاتم بده

این همه یا هیچی واقعا یه راهی داره که منو دیوونه کنه

یکیو نیاز دارم تا درمان کنم

یکی که بشناسم

یکی که داشته باشمش

یکی که در آغوش بگیرم

گفتنش آسونه

ولی هیچوقت مثل هم نیست

به گمونم یه جورایی اینکه همه‌ی دردو بی حس کردی رو دوس داشتم

حالا روز روی سرم هوار میشه

در شب

و تو اینجا نیستی

تا منو از همه اینا نجات بدی

من گاردمو پایین میارم

اونوقت تو زیر پامو خالی میکنی

یه جورایی داشتم عادت میکردم به اینکه کسی باشم که تو دوستش داری

من دارم غرق میشم و این دفعه میترسم کسی نباشه که بهش رو کنم

این همه یا هیچ راهی برای دوست داشتن باعث شد من بدون تو بخوابم

حالا، من به کسی نیاز دارم که بشناسمش

یکی که در آغوش بگیرم

یکی که داشته باشمش

فقط برای اینکه بدونم چه حسی داره

گفتنش راحته اما شبیه نیست(به گفتنش)

فک کنم یجورایی طوری که به من کمک میکردی تا فرار کنم و دوست داشتم

حالا روز روی سرم هوار میشه

در شب

و تو اینجا نیستی

تا منو از همه اینا نجات بدی

من گاردمو پایین میارم

اونوقت تو زیر پامو خالی میکنی

یه جورایی داشتم عادت میکردم به اینکه کسی باشم که تو دوستش داری

من سعی کردم ک چشمامو وقتایی ک بهم آسیب میرسه ببندم

در آغوش تو می افتم

من از صدای تو در امانم تا زمانی که به خونه برگردم

حالا روز روی سرم هوار میشه

در شب

و تو اینجا نیستی

تا منو از همه اینا نجات بدی

من گاردمو پایین میارم

اونوقت تو زیر پامو خالی میکنی

یه جورایی داشتم عادت میکردم به اینکه کسی باشم که تو دوستش داری

حالا روز روی سرم هوار میشه

در شب

و تو اینجا نیستی

تا منو از همه اینا نجات بدی

من گاردمو پایین میارم

اونوقت تو زیر پامو خالی میکنی

یه جورایی داشتم عادت میکردم به اینکه کسی باشم که تو دوستش داری

من گاردمو پایین میارم

اونوقت تو زیر پامو خالی میکنی

یه جورایی داشتم عادت میکردم به اینکه کسی باشم که تو دوستش داری