1بخش

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

گاهی اوقات، فکر می‌کنم که نفرین شده‌م

بخاطره اتفاقی که حتی قبل از اینکه من بدنیا بیام، رخ داد

،می‌دونین، خیلی وقت پیش چنین خانواده‌ای وجود داشت

پدر، اون یه موسیقی‌دان بود

اون و خانواده‌ش آواز می‌خوندن و می‌رقصیدن و شکر خدا رو بخاطره نعمت‌هاش به جا می‌آوردن

اما اون یه رؤیا هم در سَر داشت که برای مردم جهان موسیقی اجرا بکنه

و یه روز

گیتارش رو برداشت و رفت و هرگز برنگشت

و مامان‌جونم

وقت این رو نداشت که بخاطره اون موسیقی‌دانی که گذاشته رفته، ماتم بگیره

بعد از اینکه کاملاً موسیقی رو از زندگیش خارج کرد

راهی برای تأمین معاش دخترش پیدا کرد

آستین‌هاش رو بالا زد و ياد گرفت که چطوری کفش درست کنه

می‌تونست آبنبات درست کنه

یا وسایل آتش‌بازی یا لباس زیر براق برای کُشتی‌گیران اما نه اون کفش رو انتخاب کرد

بعد به دخترش یاد داد که چطوری کفش درست کنه

و بعداً، به دامادش یاد داد

بعد نوه‌هاش وارد این کار شدن

،همانطور که خانواده‌ش بزرگ می‌شد کسب و کار هم بزرگ می‌شد

موسیقی خانواده‌ش رو از هم پاشیده بود

اما کفش‌‌ همه‌شون رو در کنارِ هم نگه داشت

اون زن رو می‌بینید

مادرِ مادرِ مادربزرگم‌ـه مامان‌جون ایمِلدا

خیلی پیش از اینکه من بدنیا بیام، مُرد

اما خانواده‌ی من هنوزم داستانش رو تعریف می‌کنن

“هر سال در “دیا دِ لوس مورتوس “روزِ مُردگان “

و دختر کوچولوش، اون مادرِ مادربزرگمه، مامان‌جون کُوکُو

سلام، مامان‌جون کوکو

حالت چطوره، خولیو؟

راستش، اسم من میگل‌ـه

مامان‌جون کوکو تو به یاد آوردن چیزها مشکل داره

اما به هر حال حرف زدن باهاش لذت بخش‌ـه

پس، من تقریباً همه چیز رو بهش میگم

من قبلنا اینطوری می‌دویدم

،اما حالا اینطوری می‌دوئم کلی سریع‌تره

و برنده مبارز کوکوئه

،این طرف یه چال دارم اما این طرف ندارم

،چال دارم، چال ندارم چال دارم، چال ندارم

میگل، غذات رو بخور

مادر بزرگم، دختره مامان‌جون کوکوئه

عین یه تركه‌ شدی، پسرم بیا یکم بیشتر بخور

نه، ممنون

پرسیدم که بازم تامال می‌خوای یا نه [ غذای سنتی آمریکای جنوبی ]

آره؟

فکر می‌کردم همین حرف رو بزنی

مادربزرگ درست مثل ‌مامان‌جون ایملدا خونه‌ی ما رو مدیریت می‌کنه

موسیقی بی موسیقی

موسیقی بی موسیقی

گرچه این زندگی

موسیقی بی موسیقی

فکر می‌کنم ما تنها خانواده توی مکزیک هستیم که از موسیقی متنفره

و خانواده‌‌‌ـم ککشونم نمی‌گزه، اما من

تا ناهار برگشته باشی، پسرم

دوسِت دارم، مامان

من مثل بقیه‌ی خانواده‌م نیستم

سلام، میگل - سلام -

یه دنیا ممنون - قابلت رو نداشت، میگل -

هی، دانته

،بشین، بخواب رو زمین غلت بزن، بلرزون

با مشت بزن قدش

پسر خوب، دانته

می‌دونم که نباید عاشق موسیقی باشم

اما این تقصیر من نیست

تقصیر اونه

اِرنستو دِلا کروز

بزرگ‌ترین موسیقی‌دان تمامِ اَدوار

،اینجا درست در همین میدان ارنستو دلا کروزِ جوان اولین قدم‌هایش را به سوی تبدیل شدن به

محبوب‌ترین خواننده در طولِ تاریخ مکزیک، برداشت

اون کارش رو بعنوان یک آدم کاملاً گمنام از” سانتا سِسیلیا” آغاز کرد، مثل خود من

،اما وقتی موسیقی می‌نواخت، مردم رو مجاب می‌کرد که عاشقش بشن

اون در فیلم‌ها هم ایفای نقش می‌کرد

باحال‌ترین گیتار رو داشت

می‌تونست پرواز کنه

و بهترین آهنگ‌ها رو می‌نوشت

اما آهنگ همیشه مورد علاقه‌م اينه

مرا به یاد داشته باش

با آنکه ناگزیر به خداحافظی هستم

مرا به یاد داشته باش مرا به یاد داشته باش

نگذار موجب گریه‌ات شود

زیرا که حتی اگر در دوردست‌ها باشم

تو را در قلب خود نگاه می‌دارم و آهنگی نهان برایت می‌خوانم

در هر شبی که از یکدیگر جداییم

مرا به یاد داشته باش

با آنکه ناگزیرم به دوردست‌ها سفر کنم

مرا به یاد داشته باش

هر گاه صدای گیتار حز‌ن‌انگیزی شنیدی

بدان که من به تنها شیوه‌ای که قادرم، با تو هستم

تا آن زمان که دوباره تو را در آغوش گیرم

جوري كه شما خواب‌ـش رو مي‌بينيد زندگي كرد

تا سال 1942

وقتی که با يه ناقوس خيلي بزرگ، له و لورده شد

می‌خوام عين اون باشم

گاهی اوقات، به دلا کروز نگاه می‌کنم

و این احساس برام تداعی میشه انگار به طريقي به هم مرتبط هستیم

مثلاً اگه اون می‌تونسته موسیقی بنوازه، شاید یه روزی، من هم بتونم

البته اگه بخاطرِ خانواده‌م نبود

واي، واي، واي، پسرجون - ها؟

،ازت واکس زدن خواستم نه داستان زندگیت رو

آره، ببخشید

فقط واقعاً نمی‌تونم توی خونه راجع به هیچ‌کدوم از این چیزها، حرفی به میون بیارم، پس

،ببین، اگه من جای تو بودم

فوری و مصمم می‌رفتم ،پیش خانواده‌م و می‌گفتم

هی، من یه موسيقی‌دانم، با این موضوع کنار بیاین

من هیچوقت نمی‌تونم این حرف رو بزنم‌

تو واقعاً یه موسیقی‌دان هستی، نه؟

من, من, نمی‌دونم

یعنی، راستش فقط برای خودم آهنگ مي‌زنم

دلا کروز با مخفی کردن مهارت‌های خیلی خیلی دلنوازش بهترین موسیقی‌دان دنیا شد؟

نه فوراً رفت به اون میدون

و بلند و رسا موسیقی نواخت

ببین، ببین، دارن برای امشب تدارک می‌بینن

رقابت موسیقی برای روز مُردگان

می‌خوای مثل قهرمانت بشی، باید ثبت‌نام کنی

خانواده‌م می‌زنن سیم آخر

،ببین، اگر اینقدر ترسیدی پس، خب، کفش‌دوزی بهت خوش بگذره

بیخیال، دلا کروز همیشه چی می‌گفت؟

از فرصتـت نهایت بهره رو ببر؟

بهم نشون بده چی تو چنته داری، پسرجون

من میشم اولین تماشاچی‌ـت

میگل

مادربزرگ

اینجا چیکار می‌کنی؟

دست از سر نوه‌ي من برمي‌داري

خواهش می‌کنم، خانم

من فقط دادم کفشم رو واکس بزنه

من حقه‌های شما رو از بَـرَم، ماریاچی، چي بهت گفت؟

فقط داشت گیتارش رو بهم نشون می‌داد

شرم بر تو

نوه‌ی من یه فرشته کوچولوی معصوم و یه عزیز دله بانمکه

اون نمی‌خواد هیچ نقشی در موسیقی تو داشته باشه، ماریاچی

ازش فاصله می‌گیری

طفلکم حالت خوبه، پسرم

تو که خودت بهتر می‌دونی نباید اینجا توی این مکان باشی

پا مي‌شي مياي خونه همين الان

آخه چند بار بهت گفتيم؟

اون میدون پر از ماریاچی‌ـه

بله، عمو برتو

نه، نه، نه، نه، نه

هی، برو پی کارت، سگه، برو

اون دانته‌‍ست

هرگز رو یه سگ خیابونی اسم نذار

برای همیشه دنبالت می‌افتن

حالا هم برو کفشم رو بیار

جیگر گوشه‌تون رو توی میدان ماریاچی‌ها پیدا کردم

میگل؟

خودت می‌دونی که مادربزرگ چه احساسی راجع به اون میدون داره

فقط داشتم کفش واكس می‌زدم

کفش‌های یه موسیقی‌دان

اما اون میدون جایی‌ـه که بیش‌ترین گذر عابر پیاده اونجاست

“اگر مادربزرگ میگه، “میدون دیگه ممنوع پس میدون دیگه ممنوع

اما امشب چی؟

امشب چه خبره؟

خب، یه نمایش استعدادیابی دارن

و, و فکر کردم که شاید -

ثبت‌نام کنی؟

خب، شاید؟

برای حضور در نمایش استعدادیابی باید یه استعدادی داشته باشی

تو قراره چیکار کنی، کفش واكس بزنی؟

امروز روز مُردگان‌ـه، کسی جایی نمیره، امشب مربوط به خانواده‌‍ست

اتاق “میز هدایا”, زودباش

اینجوری نگام نکن

مراسم روز مُردگان فقط یه شب از سال‌ـه

که نیاکان‌مون می‌تونن به دیدن ما بیان

ما عکس‌هاشون رو می‌ذاریم روی میز هدایا

تا روح‌شون بتونه گذر کنه

این خیلی مهمه

اگر عکس‌هاشون رو نذاریم رو میز، نمی‌تونن بیان

ما این همه غذا درست کردیم

چیزهایی که در طول زندگی‌ عاشق‌شون بودن رو اینجا قرار دادیم، پسرم

همه‌ی این‌کارها برای اینه که خانواده رو کنار هم جمع کنیم

نمی‌خوام یواشکی بری به خدا می‌دونه کجا

ها, کجا داری میری؟

فکر کردم کارمون تمومه -

خدای من ، بخشی از این خانواده بودن یعنی اینکه برای این خانواده اینجا حضور داشته باشی

نمی‌خوام ببینم که آخر عاقبتت میشه مثلِ

مثل پدرِ مامان‌جون کوکو؟

هیچوقت اسم اون مرد رو نیار، بهتره که فراموش شده باشه

اما این شما هستین که -

من فقط -

اما -

بابا اومده خونه؟

مادر، آروم باش، آروم باش

بابا داره میاد خونه؟

نه، مادر، چیزی نیست، من اینجام

تو کی هستی؟

استراحت کن، مادر

،چون برام مهم هستی بهت سخت می‌گیرم، میگل

میگل؟

قراره با اون پسر چیکار کنیم؟

حق با توئه، این درست همون چیزیه که بهش احتیاج داره