بخش 01

مردم همیشه از من می پرسیدند که آیا تایلر دردن رو می شناسم؟ سه دقیقه.

اينجاست. صفر زمين (نقطه‌ي برخورد بمب اتم با زمين :Ground Zero).

مي‌خواي به مناسبت اين لحظه چند کلمه سخنراني کني؟

وقتي يه لوله‌ي تفنگ بين دندون‌هاته فقط مي‌توني با حروف صدادار حرف بزني.

نمي‌تونم به چيزي فکر کنم.

براي چند ثانيه تمام کارهاي تخريبيِ تايلر رو فراموش مي‌کنم و نگران اين هستم که آيا اون تفنگ تميز هست يا نه؟

داره هيجان‌انگيز مي‌شه.

يه ضرب‌المثل قديمي مي‌گه هميشه کسي رو که عاشقشي آزار مي‌دي.

خب، اين از هر دو طرف صادقه.

ما روي صندلي‌هاي رديف اول نشسته‌ايم به تماشاي تئاترِ تخريب.

تيم تخريب ِ پروژه‌ي ميهم (ميهم به معناي آشوب و اغتشاش :Mayhem) ستون‌هاي اصلي ِ دوجين ساختمون رو با ژلاتين منفجره پوشوندند.

در عرض دو دقيقه شارژ اوليه به شارژ اصلي خواهد رسيد و اون ساختمون‌ها تبديل مي‌شند به قلوه‌سنگ‌هاي در حال سوختن.

من اين رو مي‌دونم، چون تايلر اين رو مي‌دونه.

دو دقيقه و نيم.

به تمام کارهايي که با هم انجام داديم فکر کن.

يک‌دفعه به اين نتيجه مي‌رسم که تمام اين چيزا اين تفنگ، اون بمب‌ها، اين تغيير و تحولات بايد يه ربطي داشته باشند با دختري به اسم مارلا سينگر.

باب. باب پستوناي گنده‌اي داشت.

اينجا يک انجمن حمايتي بود، واسه مردايي که سرطان بيضه داشتند.

اون قلچماقه که داره منو با اشکاش خيس خالي مي‌کنه، اون باب بود.

ما هنوز مرديم.

بله، ما مرديم.

مرد چيزي ست که ما هستيم.

هشت ماه پيش، بيضه‌هاي باب رو برداشتند.

بعد هورمون‌درماني کرد.

که باعث شد پستوناش مثل زناي بدکاره بزرگ شه چون تستسترونش خيلي بالا بود و توليد استروژن بدنش زياد شده بود.

و اونجا بود که من درست جا افتاده بودم…

اونا مجبورن که دوباره زير سينه‌هامو بشکافن و مايعاتو بيرون بکشن.

بين اون پستون‌هاي بزرگ عرق‌کرده‌ي آويزون فقط ميتوني به بزرگي ِخدا فکر کني.

خب، حالا تو گريه کن.

نه، صبر کنيد. برگرديم عقب.

بذاريد از جلوتر شروع کنم.

به مدت شش ماه، نمي‌تونستم بخوابم.

نمي‌تونستم بخوابم.

نمی تونستم بخوابم!

وقتي که بي‌خوابي سراغت بياد، هيچ‌چيزي واقعي نيست.

همه‌چيز ازت فاصله دارند.

همه‌چيز يه کپيه، کپي از کپي از کپي.

وقتي اکتشافت فضايي به نقاط دورتر برسد اين شرکت‌هاي بزرگ خواهند بود که همه چيز رو نامگذاري مي‌کنند.

فلک آي‌بي‌ام.

کهکشان مايکروسافت.

سياره‌ي استارباکس.

اين هفته بايد يکم بيشتر بيرون از شهر بموني چند تا مشکل داريم که بايد بهشون رسيدگي کنيم.

بايد سه‌شنبه بوده باشه.

کروات آبي ِ گل‌گندميش رو زده بوده.

مي‌خواهيد که گزارشاي فعليم رو به تعويق بندازم تا وقتي که بهم ترفيع مقام پيشنهاد بديد؟

اول رو اين پرونده‌ها کار کن.

اينم بليط هواپيما.

اگه مشکلي پيش اومد بهم زنگ بزن.

اون خيلي پرکار بود.

حتما شياف قهوه لاته‌ تو ماتحتش کرده بوده.

من هم مثل خيلي از آدماي ديگه برده‌ي دکوراسيونِ آماده‌ي آيکيا شده بودم(شرکت محصولات خانگي در طراحي و فروش مبلمان آماده:IKEA).

بله. مي‌خواستم فرش ِ طرح اريکا پکاري سفارش بدم.

چند لحظه صبر کنيد.

اگه يه چيز هوشمندانه مي‌ديدم، مثل ميز قهوه‌خوري به شکل نشان يين‌يانگ، بايد مي‌گرفتمش.

وسايل اداري کليپسک.

دوچرخه بدنسازي هاورترک.

يا مبل مدل يوهان‌شومن با طرح راه‌راه سبز استرين.

حتي چراغاي آويز ريزلامپا که از کاغذهاي مناسب با محيط زيست ساخته شده‌اند.

کاتالوگ‌ها رو ورق مي‌زدم و دنبال اين بودم که کدوم سرويس ناهار‌خوري مناسب يه آدمي مثلِ منه؟

همشون رو داشتم.

حتي ظرف‌هاي شيشه‌اي با حباب‌هاي کوچک و ناقص که ثابت مي‌کنه ساخته‌ي دست آدماي درست‌کار و ساده و پرتلاشه، آدمايي که بومي ِ

يه لحظه صبر کنيد.

يه جايي اند. منتظرم.

ما قبلا مجله‌هاي پورن مي‌خونديم.

حالا جاش رو کاتالوگ‌هاي هورچاف گرفته.

نه. از بي‌خوابي نمي‌ميري.

از حمله خواب چطور؟

چرتم مي‌بره، وقتي بيدار مي‌شم انگار يه جاي عجيب از خواب پاشدم.

نمي‌دونم هم چطوري از اونجا سردرآوردم.

بايد از زندگيت لذت ببري.

مي‌شه فقط يک چيزي بهم بديد؟

توينال‌هاي قرمز و آبي، اسکونال‌هاي قرمز ماتيکي…

نه. تو بايد يک خواب سالم و طبيعي داشته باشي.

يکم ريشه‌ي سنبل‌الطيب بجو و بيشتر ورزش کن.

بي‌خيال. دارم رنج مي‌کشم.

مي‌خواهي رنج رو ببيني؟

سه‌شنبه شب در مراسم متديستا شرکت کن. برو آدمايي رو که سرطان بيضه دارن ببين.

اون رنجه.

هميشه دلم سه تا بچه مي‌خواست، دوتا پسر و يه دختر.

ميندي دو تا دختر و يه پسر مي‌خواست.

ما هيچ‌وقت سر چيزي تفاهم نداشتيم.

خب، مي‌دونيد، اون، اون هفته‌ي پيش اولين بچه‌ش رو بدنيا آورد.

يه دختر.

با، با، آه، با شوهر جديدش.

هي، خدا رو شکر، مي‌دونيد، من براش خوشحالم. چون لياقت اينو داره.

همگي بياييد از توماس تشکر کنيم که ما رو در رنج خودش شريک کرد.

توماس متشکريم.

به اطراف اين اتاق نگاه که مي‌کنم آدماي شجاع زيادي رو مي‌بينم. و اين به من قدرت مي‌بخشه.

ما همه به هم قدرت مي‌بخشيم.

الان وقت در آغوش گرفتن همديگه‌ست.

بيايد همگي از کار خوب توماس پيروي کنيم و خودمون رو بريزيم بيرون.

هر کس يه يار انتخاب کنه.

و اين‌جوري با اون قلچماق آشنا شدم…

چشم‌هاش هنوز خيس اشک بود.

زانوهاي به‌هم‌چسبيده. اون قدم‌هاي کوچک زشت.

اسم من بابه.

باب.

باب قهرمان بدنسازي بوده.

شما برنامه‌ي پهن کردن سينه که نيمه شب‌ها پخش مي‌شد رو که ديديد؟

اون ايده‌ي باب بود.

من يه الکلي بودم.

مي‌دوني که مصرف استروئيد.

ديابونال ويسترول.

تو مسابقات اسب دوانی ازش استفاده می کنن، محض رضای خدا.

و حالا همه چيزم رو باختم.

طلاق گرفتم.

دو تا بچه بزرگ دارم، که حتي حاضر نيستن جواب تلفنم رو بدن.

غريبه‌هايي که تا اين حد با من صادق‌اند به‌شدت معذبم مي‌کنند.

بفرمائيد، کورنيلويس.

مي‌توني گريه کني.

و بعد يک اتفاقي افتاد.

خودم رو رها کردم.

خيلي خوبه.

در نسيان گم شدم. تاريک و ساکت و کامل.

آزادي رو يافتم.

از دست دادن هر نوع اميد آزادي بود.

اشکالي نداره.

بچه‌ها هم به اين خوبي نمي‌خوابند.

معتاد شده بودم.

اگر چيزي نمي‌گفتم، افراد گروه بدترين‌ها رو درباره‌ي من تصور مي‌کردند.

بدتر گريه مي‌کردند، بعد من هم بدتر گريه مي‌کردم.

حالا مي‌خواهيم در سبز رو باز کنيم، چاکراي قلب…

من واقعا در حال مرگ نبودم. ميزبان سرطان يا مرض انگلي نبودم. من کانون گرم کوچکي بودم که زندگي اين عالم دورم حلقه زده بود.

تصور کنيد که دردتون گوي سفيدي از نور شفابخش است.

دور بدنتون حرکت مي‌کنه و شما رو شفا مي‌ده.

حالا، اجازه بديد که به حرکتش ادامه بده. نفس بکشيد و از در پشتي ِ اتاق وارد بشيد.

اين به کجا راه داره؟

به غار شما.

وارد غارتون بشيد.

درسته.

داريد به اعماق غارتون نزديک مي‌شيد…

و حيوان قدرتتان رو پيدا خواهيد کرد.

سُر بخور.