چطور یک مقاله را از لحاظ املایی و دستوری غلط گیری کنیم

دوره: تافل iBT / فصل: کمک به نگارش مقاله / درس 13

تافل iBT

9 فصل | 96 درس

چطور یک مقاله را از لحاظ املایی و دستوری غلط گیری کنیم

توضیح مختصر

غلط‌گیری آخرین مرحله‌ی اصلاح یک مقاله است- آن را از قلم نیاندازید! گاهی اوقات یک غلط تایپی می‌تواند کار سخت تمامی یک مقاله را به باد فنا دهد. این درس کمکتان می‌کند راهبردهای درست غلط‌گیری را بیابید.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

ذهن‌انگیزی کردید، پایان نامه‌ای فوق العاده نوشته و آن را بازبینی کردید، مثالهای متقاعدکننده‌ای زده‌اید و پاراگرافهای بدنه‌ی جالبی ترتیب داده‌اید و نتیجه‌ای عالی نوشته‌اید که مطمئناً قرار است خواننده را نسبت به مزایا، هوش و ذکاوت شما متقاعد نماید. پس کارتان تمام شده است دیگر، مگر نه؟ البته که نه! یک مرحله‌ی دیگر هم باید طی کنید و آن غلط‌گیری مقاله‌تان است.

غلط‌گیری آخرین مرحله‌ی اصلاح مقاله است که در آن دنبال خطاهای دستوری و املایی، کلمات جاافتاده و اشتباهات تایپی می‌گردید که ممکن است هنگام انجام اصلاحات دیگر آنها را ندیده باشید. این مرحله نیز واقعاً سخت است! زمانی مارک تواین نوشته است که «فکر می‌کنید دارید غلط‌گیری می‌‌کنید، حال آنکه فقط دارید چیزهایی که در ذهنتان می‌گذرد، می‌خوانید؛ جملاتی که درباه‌ی چیزی نوشته‌اید پر از سوراخ سمبه و جای خالی است اما این را نمی‌دانید، چون در طول خواندن متن، آنها را به طور ذهنی پر می‌کنید. به عبارت دیگر شما متن را نوشته‌اید پس ذهنتان تمایل دارد جاهای خالی را پر کند حتی اگر غلطها درست جلوی چشمتان باشند.

قصد دروغ گفتن به شما را ندارم. بسیاری از دانش‌آموزان هنگام نوشتن مقاله، مرحله‌ی غلط‌گیری را از قلم می‌اندازند یا حق آن را ادا نمی‌کنند. نوشتن مقاله‌ای خوب کار دشواری است و پس از نوشتن و سازماندهی مجدد و اصلاح پاراگرافها و مثالها خیلی راحت از نگاه کردن به متنی که خودتان نوشته‌اید خسته شده و نمی‌خواهید آن را غلط‌گیری کنید. آیا نمی‌توان متن را همانطور تحویل داد؟ معلمتان نمی‌فهمد؟

این احساس کاملاً قابل‌درک است اما دیدگاهی اشتباه است. اهمیت غلط‌گیری به دلیل چیزی نیست که به مقاله می‌افزاید بلکه به دلیل پیشگیری از برخی چیزها است. و این کار مانع از فاجعه می شود: استفاده نابجا از ویرگول، جملات متصل به هم یا استفاده نادرست از کلمات ملکی که دست کمی از نابودی تمامی کار مشقت‌بارتان ندارد. به نظر اغراق‌آمیز است، مگر نه؟ اما این متن را از یکی از داستانهای شرلوک هلمز به قلم آرتور کانن دویل در نظر بگیرید:

‘Life is infinitely stranger than anything which the mind of man could invent.’

جمله مستحکم، قطعی و زیباست. حالا همین جمله را با وجود چند غلط دستوری یا املایی ببینید:

‘Life is infinitaly stranger then anything which mind of man could invent.’

توجه داشته باشید که معنای جمله اصلا تغییر نکرده است اما یک غلط املایی (infinitely)، یک غلط دستوری (then به جای than) و یک غلط تایپی (the در جمله وجود ندارد) و جمله کاملاً قدرت خود را از دست داده است.

یادتان باشد یک مقاله، استدلالی است که برای خواننده می‌آورید و در نهایت تلاش می‌کنید او را درباره‌ی دیدگاه خود متقاعد نمائید. با حذف مرحله‌ی غلط‌گیری، به غلطهای احمقانه امکان می‌دهید در مقاله‌تان باقی بمانند.

آنها شاید به تنهایی اهمیت چندانی نداشته باشند اما در بافت متنی مقاله‌ی شما اشتباهی مانند گذاشتن to وقتی منظورتان too بوده است، می‌تواند باورپذیری شما را به طور کامل نابود کند. غلط‌گیری به شما امکان می‌دهد این باورپذیری را حفظ کنید.

از سر مقاله بلند شده و مدت زمانی را به انجام کار دیگری بپردازید. جدی می‌گویم، بروید و چیز دیگری بخوانید، چیزی بخورید، بازی کنید- برای اینکه مقاله را مدتی از ذهن خود بیرون کنید، هر کاری می‌توانید بکنید. اگر بلافاصله پس از اتمام نوشتن مقاله شروع به غلط‌گیری آن نمائید، دیدن خطاهایی که ممکن است مرتکب شده باشید، بسیار دشوارتر است. البته این کار هنگام دادن امتحان مقاله‌نویسی امکان‌پذیر نیست، و در این حالت باید راهکارهایی را به کار ببرید که بدون داشتن زمانی برای استراحت ادامه یابند. اما اگر کمی زمان دارید تا دست از زل زدن به متن بردارید، باید این کار را بکنید.

باید راهکار غلط‌گیری مناسبی پیدا کنید که برایتان موثر باشد. مثلاً برخی افراد ترجیح می‌دهند نسخه ی کاغذی مقاله خود را غلط‌گیری نمایند، در حالیکه برخی دیگر با اصلاح متن خود در کامپیوتر راحتترند. هر کس با دیگری فرق دارد پس بهتر است برخی از اینها را امتحان کنید تا ببینید کدامیک برایتان موثرتر از بقیه است. چند مورد را اینجا می‌بینید.

  • اگر با کامپیوتر کار می‌کنید، قبل از غلط‌گیری، از حالت خودکار اصلاح خطاهای املایی و دستوری در واژه‌پرداز استفاده کنید . با این حال حتماً هر یک از موارد تصحیح شده را به صورت تک‌تک مرور کنید چرا که کامپیوتر همیشه دارای دستور زبان کاملی نیست و املای یک کلمه را در بافت متنی ناآشنا تشخیص نمی‌دهد.
  • مقاله را برای خودتان بخوانید . وقتی مقاله را با صدای بلند بخوانید، اشتباهات جزئی که شاید در حالت عادی به چشم نیایند، ناگهان بیرون می‌زنند. اگر در اتاقی هستید که باید ساکت باشد (مثل سر جلسه‌ی امتحان)، فقط آهسته بخوانید تا مزاحم همکلاسی‌هایتان نشوید.
  • مقاله خود را از آخر به اول بخوانید . اگر سبک شما خواندن با صدای بلند نیست، خواندن از آخر به اول را امتحان کنید و با آخرین جمله‌ی آخرین پاراگراف شروع کنید و جمله به جمله به اول برسید. بدین ترتیب بافت متنی جملات را کنار گذاشته و مجبورید هر جمله را به طور منفرد ببینید.
  • نوع خطاهایی را که معمولاً مرتکب می‌شوید، مشخص کرده و هر بار یکی از آنها را اصلاح کنید . برای مثال اگر تمایل دارید به دفعات واژه their را به صورت they’re و there بنویسید، ابتدا در مقاله‌ی خود دنبال این نوع غلطها بگردید. یا اگر در گذاشتن ویرگول و نقطه ویرگول اشکال دارید، تمام مقاله را بگردید و فقط این علائم نقطه‌گذاری را درست کنید. اطمینان پیدا کنید که زمانهای جملات تغییر نکنند. اصلاح یک نوع خطا در تمام مقاله موجب می‌شود خسته نشوید و غلط‌گیری کارآمدتر شود. پس از تصحیح اشتباهاتی که معمولاً مرتکب می‌شوید، یک غلط‌گیری کلی برای موارد از‌قلم‌افتاده انجام دهید.
  • یادتان نرود که تغییرات را نیز غلط‌گیری نمائید . شاید فکر کنید غلط‌گیری تمام شده است اما اگر اصلاح خاصی در متن انجام داده باشید- مثلاً با صدای بلند مقاله را خوانده و از بخش خاصی خوشتان نیامده است و آن را تغییر داده‌اید- یادتان نرود که این تغییرات را نیز غلط‌گیری نمائید. از شمردن تعداد دفعاتی که متنی را اصلاح کرده و دوباره در بخشی که از نو نوشته بودم، خطاهایی پیدا می‌کردم، واقعاً شرمگین خواهم شد چرا که در غلط‌گیری تنبلی می‌کردم.

غلط‌گیری آخرین مرحله فرایند ویرایش است که در آن خطاهای تایپی، غلطهای املایی و دستوری را اصلاح می‌کنید. اگر غلط‌گیری نکنید، ریسک کرده و به غلطها امکان حضور در کارتان را می‌دهید تا باورپذیری و تمام کار دشواری را که برای نوشتن مقاله انجام داده‌اید، نابود کند.

راهکاری را که برایتان مناسبتر است، پیدا کنید، از جمله‌ی این راهکارها عبارتند از: تلاش برای تشخیص نوع غلطهایی که معمولاً دارید، سپس غلط‌گیری یک به یک آنها، خواندن مقاله از آخر به اول و یا خواندن مقاله با صدای بلند.

یادتان نرود در صورت امکان قبل از غلط‌گیری، مدتی مقاله را رها کنید تا وقتی دوباره به آن برگشتید، دیدگاهی تازه نسبت به مقاله داشته باشید.

متن انگلیسی درس

You’ve brainstormed, you’ve written and revised a smashing thesis, you’ve picked compelling examples and crafted exciting body paragraphs, and then delivered a smashing conclusion that’s definitely going to convince your reader of your beauty, intelligence and wit. So you’re done, right? Of course not! There’s one more step to go, and that’s to proofread your essay.

Proofreading is the final step in revising your essay, where you check for grammar and spelling mistakes, missing words, and typos that you might not have caught while making other edits. It’s also really tough! Mark Twain once wrote ‘You think you are reading proof, whereas you are merely reading your own mind; your statement of the thing is full of holes and vacancies but you don’t know it, because you are filling them from your mind as you go along.’ In other words, you’ve written the piece, so your mind tends to fill in the blanks even when errors are staring you in the face.

I’m not going to lie to you. Lots of students skip or shortchange the proofreading step when writing their papers.

Writing a good essay is hard work, and after developing and reorganizing and polishing your paragraphs and examples, it’s easy to get too tired of looking at your own piece to want to proofread it. Can’t you just turn it in? Won’t your teacher understand?

That’s a perfectly understandable way to feel, but it’s the wrong perspective. Proofreading is important not because of what it adds to your essay, but because of what it prevents. And what it prevents is catastrophe: nothing less than the annihilation of all of your hard work because of a misused comma, a run-on sentence or an incorrect possessive. Sounds melodramatic, doesn’t it? But take this passage from one of the stories in Sir Arthur Conan Doyle’s Adventures of Sherlock Holmes :

‘Life is infinitely stranger than anything which the mind of man could invent.’

The sentence is firm, conclusive, and elegantly phrased. Now look at the same sentence with some proofreading errors:

‘Life is infinitely stranger then anything which mind of man could invent.’

Notice that the meaning of the sentence hasn’t changed at all, but one misspelling (‘infinitely’), one grammar mistake (‘then’ instead of ‘than’) and one typo (‘the’ is missing from the sentence), and the sentence has completely lost its power.

Remember that an essay is an argument that you are building for your reader, ultimately trying to persuade him or her of your point of view. By skipping the proofreading step, you risk letting silly mistakes slip through.

Taken on their own, they may not matter much, but in the context of your essay, an error like exchanging ‘to’ when you mean ‘too’ can ruin your credibility. Proofreading allows you to maintain that credibility.

Get up from your paper and do something else for awhile. Seriously, go read something, eat a meal, play a game - whatever you can do to get your paper out of your head for awhile. If you try to proofread immediately after you finish writing, it’s much harder to see the mistakes you may have made. This won’t work during a timed test, of course, in which case you should still use the strategies that follow without taking a break. But if you can stop looking at your essay for a bit, you should.

It’s important to find a proofreading strategy that works for you. Some people prefer to proofread with a paper copy of their essay, for instance, while others are comfortable editing on their computers. Everyone’s different, so it makes sense to try some of these strategies until you find the one that’s the right fit. Here are a few.

If working on a computer, use your word processor’s spell checker and grammar checker before you proofread. Make sure to review each correction individually, however, as your computer doesn’t always have perfect grammar or understand a certain spelling in an unfamiliar context.

Read your essay back to yourself. When you read your essay aloud, the little errors that you might normally glaze over suddenly pop out at you. If you’re in a room that should be quiet (like a testing center), just read quietly under your breath so as not to disturb your classmates.

Read your essay backward. If reading aloud isn’t your style, try reading your essay from the bottom up, starting with the last sentence of the last paragraph and working your way backward. This way, you take away the context of the sentences and have to look at each individually.

Figure out the types of errors you typically make, and proofread for one error at a time. For instance, if you tend mess up ‘their,’ ‘they’re’ and ‘there’ a lot, look for this type of error in your paper first. Or if you have trouble with commas and semicolons, go through your paper and just check these punctuation marks. Make sure your tenses don’t shift, that kind of stuff. Correcting for one error at a time makes it easier to not become overwhelmed and will make you a more efficient proofreader. Once you’ve covered the mistakes that usually trip you up, do a final general proofread for anything you might have missed.

Don’t forget to proofread your changes. You may think you’re finished with your proofreading, but if you’ve made any significant revisions - say you read your paper aloud and didn’t like a particular section so you changed it - don’t forget to proof these changes too. I’d be pretty embarrassed to count the number of times I’ve revised a piece of writing only to see some error crop up in a section I’d rewritten because I was too lazy to proofread it.

Proofreading is the final step in the editing process, where you correct for typos, spelling mistakes and grammar mistakes. If you don’t proofread, you risk letting errors into your work that ruin your credibility and all the hard work you put into your essay.

Find the strategy that works for you, including trying to identify the kinds of errors you usually make, then proofreading for them one by one, reading your essay backward and/or reading the essay aloud.

Don’t forget to step away from your essay for awhile before proofreading if possible, so you’ll have a fresher perspective when you come back to it.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.