سرفصل های مهم
چگونه هیتلر به قدرت رسید؟
توضیح مختصر
Decades after the fall of the Third Reich, it feels impossible to understand how Adolf Hitler, the tyrant who orchestrated one of the largest genocides in human history, could ever have risen to power in a democratic country. So how did it happen, and could it happen again? Alex Gendler and Anthony Hazard dive into the history and circumstances that allowed Hitler to become Fuhrer of Germany.
- زمان مطالعه 0 دقیقه
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زوم»
فایل ویدیویی
برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.
ترجمهی درس
Translator: Milad Arab Reviewer: Babak Azizafshari چه شد که آدولف هیتلر، مستبدی که یکی از بزرگترین نسل کشیهای تاریخ بشری را رهبری کرد، در یک کشور دموکراتیک به قدرت رسید؟
داستان از زمان پایان جنگ جهانی اول شروع می شود. با پیشروی موفق متفقین در سال ١٩١٨ آلمان متوجه شد که پیروزی در جنگ امکان پذیر نیست و قطعنامه پایان جنگ را امضا کرد.
با سقوط حکومت امپراطوری درآلمان نا آرامی های داخلی و اعتصابات کارگری کل کشور را فرا گرفت. ترس از یک انقلاب کمونیستی، احزاب بزرگ را برای سرکوب کردن اعتراضات دور هم جمع کرد و جمهوری پارلمانی وایمار را تاسیس کردند.
یکی از اولین وظایف دولت اجرای معاهده صلح تحمیلی از سوی بیگانگان، به علاوه از دست دادن یک دهم قلمرو و منحل کردن ارتش بود. آلمان باید تمام مسئولیت جنگ را قبول کرده و غرامت میپرداخت، و این باعث تضعیف بیشتر اقتصاد ضعیف آلمان می شد.
همه اینها نوعی تحقیر از سوی ملی گرایان و سربازان قلمداد می شد. آنها به اشتباه فکر می کردند که قادر به پیروزی در جنگ بودند اگر ارتش توسط سیاسیون و معترضان مورد خیانت قرار نمی گرفت. برای هیتلر، این دیدگاه ها به یک عقده روحی تبدیل شده بود، و تعصب و توهم توطئه، او را به سوی سرزنش و مقصر دانستن یهودیان سوق داد.
حرفهای او در جامعه ای با اکثریت ضد یهود مورد انعکاس قرار گرفت. تا آن زمان، صدها هزار یهودی در جامعه آلمان ادغام شده بودند، اما بسیاری از آلمانی ها هنوز آنها را خارجی می پنداشتند.
بعد از جنگ جهانی اول، موفقیت یهودیان منجر به وارد شدن اتهامات زیرزمینی در رابطه با خرابکاری و سودجویی از جنگ به آنها شد. نیاز به تأکید بیشتر نیست که این تئوری های توطئه زاییده ترس، خشم، و تعصب بود، نه واقعیت. در هر حال، هیتلر با استفاده از آنها به موفقیت رسید.
وقتی او به یک حزب ملی گرای کوچک پیوست سخنرانی های اغوا کننده او، وی را به رهبری حزب رساند و اقشار بسیار زیادی را به خود جلب کرد.
تلفیق احساسات یهود ستیزی و و تعصب پوپولیستی باعث شد که نازی ها کمونیسم و سرمایه داری را به عنوان توطئه های بین المللی یهودیان برای نابودی آلمان محکوم کنند. حزب نازی در ابتدا محبوبیت نداشت. بعد از تلاش ناموفق آنها برای سرنگونی دولت، فعالیت حزب ممنوع شد و هیتلر به جرم خیانت به زندان افتاد.
اما پس از آزادی بعد از حدود یک سال، او بلافاصله شروع به بازسازی جنبش کردن. و سپس، در سال ١٩٢٩، رکود بزرگ اقتصادی اتفاق افتاد. و باعث شد تا بانک های آمریکایی سپرده ها را از آلمان بیرون بکشند و این، اقتصاد ناتوان آلمان را یک شبه نابود کرد.
هیتلر از خشم مردم استفاده کرد، و راه راحت تری به عنوان سپر بلا نشان داد و قول داد تا شکوه سابق آلمان را به آن برگرداند.
جریان های اصلی سیاسی ثابت کرده بودند که قادر به مدیریت این بحران نیستند در حالی که جناح چپ مخالف به دلیل مناقشات سیاسی از هم پاشیده بود. و برخی از عوام نا امید به نازی ها پیوستند و تنها در دو سال، آرای پارلمانی آنها را از زیر ٣% به بیش از١٨% رساند.
در ١٩٣٢، هیتلر داوطلب ریاست جمهوری شد. ولی انتخابات را به قهرمان جذاب جنگ ژنرال فون هیندنبرگ باخت.
اما با ٣٦% آراء، هیتلر میزان محبوبیتش را به نمایش گذاشت، در سال بعد، مشاوران و رهبران اقتصادی هیندنبرگ را راضی کردند تا هیتلر را صدراعظم کند، به این امید که از محبوبیت او به سود اهداف خود استفاده کنند. گرچه صدراعظم تنها مدیر اجرایی پارلمان بود هیتلر به طور مداوم قدرت این مقام را افزایش داد.
در حالی که حامیان او گروه های شبه نظامی تشکیل داده بودند و با معترضان در خیابان ها می جنگیدند. هیتلر ترس از قیام کمونیستی را بهانه کرد و مدعی شد که او تنها کسی هست که قادر به بازگرداندن قانون است.
سپس در سال ١٩٣٣ یک کارگر جوان متهم شده بود که قصد داشته ساختمان پارلمان را به آتش بکشد. هیتلر از این فرصت استفاده کرد تا دولت را قانع کند تا به او قدرت اضطراری اعطا کند.
در طول یک ماه، آزادی رسانه ها پایان یافت احزاب دیگر منحل شدند، و قوانین ضد یهودی به تصویب رسید.
بسیاری از طرفداران متعصب هیتلر به عنوان رقیبان احتمالی بازداشت و اعدام شدند، و پس از مرگ رئیس جمهور هیندنبرگ در آگوست ١٩٣٤ واضح بود که هیچ انتخابات جدیدی انجام نخواهد شد.
عجیب این که،بسیاری از اقدامات اولیه هیتلر به سرکوب توده نیازی نداشت.
سخنرانیهای او با استفاده از ترس و خشم مردم حمایت آنها را برای خود و حزب نازی جلب کرد.
فعالان اقتصادی و نخبگان نیز، در تأیید افکار عمومی از هیتلر حمایت می کردند.
آنها به خود اطمینان می دادند که لفاظی های شدید او تنها برای نمایش است.
دهه ها بعد، ظهور هیتلر همچنان زنگ خطری است از اینکه نهادهای دموکراسی ممکن است چقدر شکننده باشند در مقابل توده های خشمگین و رهبری که میل به افزایش خشم و بهره برداری از ترس آنها دارد.
متن انگلیسی درس
How did Adolf Hitler, a tyrant who orchestrated one of the largest genocides in human history, rise to power in a democratic country?
The story begins at the end of World War I. With the successful Allied advance in 1918, Germany realized the war was unwinnable and signed an armistice ending the fighting.
As its imperial government collapsed, civil unrest and worker strikes spread across the nation. Fearing a Communist revolution, major parties joined to suppress the uprisings, establishing the parliamentary Weimar Republic.
One of the new government’s first tasks was implementing the peace treaty imposed by the Allies. In addition to losing over a tenth of its territory and dismantling its army, Germany had to accept full responsibility for the war and pay reparations, debilitating its already weakened economy.
All this was seen as a humiliation by many nationalists and veterans. They wrongly believed the war could have been won if the army hadn’t been betrayed by politicians and protesters. For Hitler, these views became obsession, and his bigotry and paranoid delusions led him to pin the blame on Jews.
His words found resonance in a society with many anti-Semitic people. By this time, hundreds of thousands of Jews had integrated into German society, but many Germans continued to perceive them as outsiders.
After World War I, Jewish success led to ungrounded accusations of subversion and war profiteering. It can not be stressed enough that these conspiracy theories were born out of fear, anger, and bigotry, not fact. Nonetheless, Hitler found success with them.
When he joined a small nationalist political party, his manipulative public speaking launched him into its leadership and drew increasingly larger crowds.
Combining anti-Semitism with populist resentment, the Nazis denounced both Communism and Capitalism as international Jewish conspiracies to destroy Germany. The Nazi party was not initially popular. After they made an unsuccessful attempt at overthrowing the government, the party was banned, and Hitler jailed for treason.
But upon his release about a year later, he immediately began to rebuild the movement. And then, in 1929, the Great Depression happened. It led to American banks withdrawing their loans from Germany, and the already struggling German economy collapsed overnight.
Hitler took advantage of the people’s anger, offering them convenient scapegoats and a promise to restore Germany’s former greatness.
Mainstream parties proved unable to handle the crisis while left-wing opposition was too fragmented by internal squabbles. And so some of the frustrated public flocked to the Nazis, increasing their parliamentary votes from under 3% to over 18% in just two years.
In 1932, Hitler ran for president, losing the election to decorated war hero General von Hindenburg. But with 36% of the vote, Hitler had demonstrated the extent of his support.
The following year, advisors and business leaders convinced Hindenburg to appoint Hitler as Chancellor, hoping to channel his popularity for their own goals. Though the Chancellor was only the administrative head of parliament, Hitler steadily expanded the power of his position.
While his supporters formed paramilitary groups and fought protestors in streets. Hitler raised fears of a Communist uprising and argued that only he could restore law and order.
Then in 1933, a young worker was convicted of setting fire to the parliament building. Hitler used the event to convince the government to grant him emergency powers.
Within a matter of months, freedom of the press was abolished, other parties were disbanded, and anti-Jewish laws were passed.
Many of Hitler’s early radical supporters were arrested and executed, along with potential rivals, and when President Hindenburg died in August 1934, it was clear there would be no new election.
Disturbingly, many of Hitler’s early measures didn’t require mass repression.
His speeches exploited people’s fear and ire to drive their support behind him and the Nazi party.
Meanwhile, businessmen and intellectuals, wanting to be on the right side of public opinion, endorsed Hitler.
They assured themselves and each other that his more extreme rhetoric was only for show.
Decades later, Hitler’s rise remains a warning of how fragile democratic institutions can be in the face of angry crowds and a leader willing to feed their anger and exploit their fears.
مشارکت کنندگان در این صفحه
تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.
🖊 شما نیز میتوانید برای مشارکت در ترجمهی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.