قدرت اثر دارونما

پکیج: آموزشگاه تد / سرفصل: برترین ها / درس 16

آموزشگاه تد

13 سرفصل | 232 درس

قدرت اثر دارونما

توضیح مختصر

The placebo effect is an unexplained phenomenon wherein drugs, treatments, and therapies that aren't supposed to have an effect -- and are often fake -- miraculously make people feel better. What's going on? Emma Bryce dives into the mystery of placebos' bizarre benefits.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

در سال ۱۹۹۶، ۵۶ نفر داوطلب شرکت در تحقیقی شدند که هدف آن آزمایش داروی مسکن جدیدی بنام “ترای وریکن” بود.

بر روی یکی از انگشتان اشاره افراد داوطلب داروی مسکن جدید مالیده شد در حالی که به انگشت دیگر دارو مالیده نشد.

سپس به منظور ایجاد درد، هر دو انگشت توسط گیره‌هایی محکم فشرده شدند.

داوطلبان اعلام کردند که انگشت آغسته به داروی مسکن درد کمتری را احساس کرده است.

چیز عجیبی نبود بجز اینکه داروی “ترای وریکن” اصلا مسکن نبود فقط معجونی ساختگی، عاری از هرگونه خاصیت دردزدایی.

چه چیزی باعث شده بود تا دانشجویان فکر کنند که این داروی دروغی اثر‌بخش بوده است؟

پاسخ در چیزی بنام «اثر پلاسیبو» یا «اثردارونما» است، پدیده‌ای غیرقابل توضیح که در آن دارو، معالجه، و درمان‌های که انتظار نمی‌رود اثربخش باشند، و غالبا تقلبی هستند، به طرز معجزه‌اسایی موجب می‌شوند مردم احساس بهتری داشته باشند.

پزشکان از اوائل سال‌های ۱۷۰۰ شروع به استفاده از واژه «پلاسیبو» کردند یعنی از زمانی که به توانایی «دارونماها» در بهبود علایم بیماری مردم پی بردند.

کاربرد این داروها زمانی بود که داروی مناسب در اختیار نبود، یا زمانی که شخص گمان به مریضی آنها می‌برد.

در واقع، واژه «پلاسیبو» که در زبان لاتین به معنی«من خوب خواهم شد» است، کنایه‌ای به سرگذشت تسلی دادن به بیماران پریشان دارد.

«پلاسیبو»ها می‌بایست شبیه به معالجات واقعی بنظر می‌آمدند تا قانع کننده باشند برای همین به شکل قرص‌های شکر، آمپول آب خالص و حتی تظاهر به انجام جراحی درآمدند.

خیلی زود پزشکان پی بردند که گول زدن مردم با این روش کاربرد دیگری هم دارد: یعنی «معاینات بالینی». در طول دهه ۱۹۵۰، محققین از «پلاسیبو» بعنوان ابزاری مرسوم در محک معالجات جدید بهره می‌بردند.

برای مثال، برای تکامل یک داروی جدید نیمی از بیماران در این آزمایش ممکن هست که داروی واقعی دریافت کنند.

نیمه دیگر ممکن است پلاسیبو که دقیقا شبیه دارو هست دریافت کنند. محققان بر این باورند که به دلیل اینکه بیماران نمی‌دانند که آیا داروی واقعی دریافت کرده اند یا یک دارونما، نتیجه نمی‌تواند مغرضانه باشد.

سپس، اگر داروی جدید مزیت معنا داری را نسبت به پلاسیبو نشان دهد، موثر شناخته خواهد شد.

امروزه، به دلایل اخلاقی کمتر از پلاسیبو استفاده می‌شود.

ممکن باشد که داروی جدیدی در مقابل نسخه قدیمی‌تر آن، یا داروی دیگری مقابله شود، بهتر از این است که هیچ دارویی به بیمار اصلا داده نشود، به ویژه اگر بیماریشان جدی باشد.

در این موارد، پلاسیبو‌ها اغلب برای کنترل دقیق آزمایش مورد استفاده قرار می‌گیرند، به طوری که اثرات جدید در مقابل داروهای قدیمی یا جایگزین دقیقن می‌توانند با هم مقایسه شوند.

ولی البته، ما می‌دانیم پلاسیبو‌ها اثرات خودشان را هم دارند.

به لطف اثرات پلاسیبو، بیماران در طیف وسیعی از بیماریها دردشان تخفیف می‌گیرد، از جمله ناراحتی قلبی، آسم، و درد شدید، حتی با اینکه آنها داروی تقلبی یا جراحی جعلی داشته باشند.

ما هنوز در پی درک این موضوع هستیم. برخی معتقدند که جای اینکه پلاسیبو حقیقی باشد، اثر پلاسیبوصرفا اشتباه با عوامل دیگرهست، مثل اینکه بیماران برای خوشایند دکترها به دروغ می‌گویند که بهتر شده‌اند.

اما از سوی دیگر، محققان فکر می کنند که اگر شخصی معتقد است درمان جعلی واقعی‌ است، انتظار آن از بهبودی در واقع باعث بروز عوامل فیزیولوژیکی شده که نشانه‌های بیماری را بهبود می‌بخشد.

به نظر می‌رسد که پلاسیبو قادراست فشارخون، ضربان قلب، و مواد شیمیایی کاهش دهنده درد، مانند اندورفین را تغییر دهد.

توضیح دهنده این که چرا در مطالعات درد اغلب افراد می‌گویند پلاسیبو درد را کاهش داده.

پلاسیبو‌ها حتی ممکن است باعث کاهش هورمونهای استرس مانند آدرنالین شوند، که می تواند اثرات مضر یک بیماری را کُند کند.

بنابراین آیا نباید مزیت عجیب پلاسیبو‌ها را تجلیل کنیم؟ الزاما نه.

اگر فردی باور داشته باشد که درمان جعلی او را درمان کرده است، ممکن است از دارو و یا روش‌های درمانی اثبات شده دست بردارد.

به علاوه، ممکن هست که اثرات مثبت در طول زمان محو شوند، و اغلب اینطور هست.

پلاسیبو‌ها نیز نتایج بالینی نامعینی دارند، که حتی باعث ایجاد انگیزه بیشتر در دانشمندان برای کشف این می شود که چگونه پلاسیبوها چنین نیرویی در ما ایجاد می‌کنند.

با وجود همه چیز‌هایی که ما درباره بدن انسان می دانیم، هنوز هم برخی اسرار عجیب و جاودان وجود دارند، مانند اثر پلاسیبوها.

پس چه شگفتی‌های کشف نشده دیگری ممکن است در ما باشد؟

این آسان هست که به بررسی جهان اطرافمان بپردازیم و فراموش کنیم که یکی از آن موضوعات جذاب درست پشت چشم ما نهفته هست.

متن انگلیسی درس

In 1996, 56 volunteers took part in a study to test a new painkiller called Trivaricaine.

On each subject, one index finger was covered in the new painkiller while the other remained untouched.

Then, both were squeezed in painful clamps.

The subjects reported that the treated finger hurt less than the untreated one.

This shouldn’t be surprising, except Trivaricaine wasn’t actually a painkiller, just a fake concotion with no pain-easing properties at all.

What made the students so sure this dummy drug had worked?

The answer lies in the placebo effect, an unexplained phenomenon wherein drugs, treatments, and therapies that aren’t supposed to have an effect, and are often fake, miraculously make people feel better.

Doctors have used the term placebo since the 1700s when they realized the power of fake drugs to improve people’s symptoms.

These were administered when proper drugs weren’t available, or if someone imagined they were ill.

In fact, the word placebo means “I shall please” in Latin, hinting at a history of placating troubled patients.

Placebos had to mimic the real treatments in order to be convincing, so they took the form of sugar pills, water-filled injections, and even sham surgeries.

Soon, doctors realized that duping people in this way had another use: in clinical trials. By the 1950s, researchers were using placebos as a standard tool to test new treatments.

To evaluate a new drug, for instance, half the patients in a trial might receive the real pill.

The other half would get a placebo that looked the same. Since patients wouldn’t know whether they’d received the real thing or a dud, the results wouldn’t be biased, researchers believed.

Then, if the new drug showed a significant benefit compared to the placebo, it was proved effective.

Nowadays, it’s less common to use placebos this way because of ethical concerns.

If it’s possible to compare a new drug against an older version, or another existing drug, that’s preferable to simply giving someone no treatment at all, especially if they have a serious ailment.

In these cases, placebos are often used as a control to fine-tune the trial so that the effects of the new versus the old or alternative drug can be precisely compared.

But of course, we know the placebos exert their own influence, too.

Thanks to the placebo effect, patients have experienced relief from a range of ailments, including heart problems, asthma, and severe pain, even though all they’d received was a fake drug or sham surgery.

We’re still trying to understand how. Some believe that instead of being real, the placebo effect is merely confused with other factors, like patients trying to please doctors by falsely reporting improvements.

On the other hand, researchers think that if a person believes a fake treatment is real, their expectations of recovery actually do trigger physiological factors that improve their symptoms.

Placebos seem to be capable of causing measurable change in blood pressure, heart rate, and the release of pain-reducing chemicals, like endorphins.

That explains why subjects in pain studies often say placebos ease their discomfort.

Placebos may even reduce levels of stress hormones, like adrenaline, which can slow the harmful effects of an ailment.

So shouldn’t we celebrate the placebo’s bizarre benefits? Not necessarily.

If somebody believes a fake treatment has cured them, they may miss out on drugs or therapies that are proven to work.

Plus, the positive effects may fade over time, and often do.

Placebos also cloud clinical results, making scientists even more motivated to discover how they wield such power over us.

Despite everything we know about the human body, there are still some strange and enduring mysteries, like the placebo effect.

So what other undiscovered marvels might we contain?

It’s easy to investigate the world around us and forget that one of its most fascinating subjects lies right behind our eyes.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.