چگونه قند بر مغز تاثیر می گذارد

پکیج: آموزشگاه تد / سرفصل: برترین ها / درس 10

آموزشگاه تد

13 سرفصل | 232 درس

چگونه قند بر مغز تاثیر می گذارد

توضیح مختصر

When you eat something loaded with sugar, your taste buds, your gut and your brain all take notice. This activation of your reward system is not unlike how bodies process addictive substances such as alcohol or nicotine -- an overload of sugar spikes dopamine levels and leaves you craving more.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

Translator: soheila Jafari Reviewer: Farnaz Saghafi بیسکویت، کلوچه، آبنبات کیک، بستنی قیفی.

دهانت آب افتاد؟ ایا ولع خوردن دسر دارید؟ چرا؟

در مغز چه اتفاقی می افتد که مقاومت در برابر غذاهای شیرین را خیلی سخت می‌کند؟

قند یک اصطلاح کلی برای تعریف مجموعه‌ای از مولکول‌ها به نام کربوهیدرات هاست، و این در غذای ها و نوشیدنی‌های بسیار زیادی پیدا می‌شود. فقط به برچسب شیرنی مواد غذایی که می‌خرید نگاه کنید.

گلوکوز فراکتوز، ساکاروز، مالتوز، لاکتوز، دکستروز و نشاسته همه اینها شکل هایی از قند هستند.

همینطور شربت ذرت، آبمیوه، شکر خام، و عسل سرشار از فروکتوز هستند،

و وجود قند تنها در آبنبات و دسر نیست، این به سُس گوجه‌ فرنگی، ماست، میوه خشک، آب طعم‌دار و یا غلات بصورت انرژی بار نیز اضافه می‌شوند.

چونکه قندها همه جا هستند، بسیار مهم است که بفهمیم چگونه مغز از آنها متاثر می‌شود. چه اتفاقی می‌افتد وقتی که قندی را در دهان‌تان می‌گذارید؟

آیا خوردن کمی قند باعث می‌شود که قند بیشتری طلب کنید؟

کمی برشتوک بخورید. شکر موجود در آن گیرنده های طعم شیرین که پرزهای چشایی در دهان تان هستند فعال می‌شوند.

این گیرنده‌ها پیامی را به ساقه اصلی مغز می‌فرستند، و از آنجا، بصورت شاخه ای به بسیاری بخش های جلویی مغز پخش می شود، که کرتکس مغز یکی از آنهاست.

بخش‌های مختلف کرتکس طعم‌های مختلف را پردازش می‌کنند: تلخی، شوری، خوش طعمی، و موضوع مورد نظر ما، شیرینی . از اینجا، این پیام سیستم پاداش مغز را فعال می‌کند.

این سیستم پاداش مجموعه ای از فعالیت های الکتریکی و شیمیایی در سراسر مناطق مختلف مغز هست. یک شبکه پیچیده است، اما برای پاسخ دادن به سوال ناخودآگاهی کمک می‌کند: آیا باید باز هم بخورم؟

آیا هنگامی که کیک شکلاتی مادر بزرگ را می‌خورید این احساس خوب دوست داشتنی را دارید؟ این سیستم تحریک کننده ذائقه شماست که می‌‌گوید، “ مووووم بله!

” و این تنها با خوراکی فعال نمی‌شود. رفتارهای جمعی، رفتارهای جنسی مواد مخدر چند مثال کوچکی هستند برای فعال کردن سیستم پاداش مغز.

اما بیش از حد فعال کردن این سیستم پاداش یکسری اتفاقات بد را در بدن ایجاد می‌کند: از دست دادن کنترل، ولع در خوردن، و افزایش مقاوت بدن در برابر قند. اجازه دهید که به خوردن کمی برشتوک برگردیم.

برشتوک به داخل معده شما رفته و در نهایت وارد روده ها می شود.

و حدس بزنید چه می‌شه؟ در آنجا نیز گیرند‌های قند وجود دارد.

آنها پرزهای چشایی نیستند، اما پیام به مغز میفرستند که تو سیر هستی یا اینکه بدن شما باید انسولین بیشتری تولید کند تا با قند اضافی که شما خوردید مقابله کند.

واحد ارزشی سیستم پاداش ما دوپامین هست، یک ماده مهم شیمیایی یا ناقل عصبی .

در ناحیه جلویی مغز تعداد زیادی گیرنده دوپامین وجود دارد اما آنها بطور یکسان توزیع نشده‌اند.

برخی از مناطق شامل خوشه متراکم از گیرنده‌هاست، و این نقاط متراکم دوپامین بخشی از سیستم پاداش مغز هستند.

موادی مخدری مانند الکل، نیکوتین، و هروئین دوپامین ها را بسیار فعال می‌کنند، که منجر میشود که برخی از مردم به طور مداوم در جستجوی آنها باشند، به عبارت دیگر، معتاد می‌شوند. قند نیز باعث آزاد شدن دوپامین در بدن می شود، اما نه به شدت مواد مخدر.

و شکر در میان خوراکی‌های دوپامین نادر است. برای مثال، بروکلی هیچ اثری ندارد، که احتمالا بیانگر اینه که چرا خوراندن سبزیجات به کودکان بسیار دشوار است.

در مورد غذای های سالم صحبت شد، فرض کنیم شما گرسنه هستید و تصمیم دارید که غذای متعادل و مناسبی بخورید. شما می‌خورید، و سطح دوپامین شما در سپستم پاداشی متراک مغز بالا می رود.

اما اگر شما هر روز غذای مشابهی را بخورید، سطح بالا رفتن دوپامین کم و کمتر می‌شود، و در نهایت از بین میروید. زیرا هنگامی که موضوع غذا مطرح می‌شود مغز تکامل یافته تا توجه بیشتری به غذای جدید و یا طعم و مزه جدید بکند.

چرا؟

به دو دلیل: اول برای تشخیص غذاهایی که بد هستند و فاسد شده اند

و دوم اینکه، هر چه تنوع بیشتری در برنامه غذایی‌مان داشته باشیم احتمال اینکه مواد غذایی که نیاز داریم را دریافت کنیم بیشتر خواهد شد.

برای اینکه تنوع غذایی را بالا نگه‌ داریم، باید قادر باشیم که غذایی جدید را تشخیص دهیم، و مهم تر از آن اینکه، ما نیاز به حفظ خوردن غذاهای جدید را داریم

و به همین دلیل است که سطح دوپامین کاملا پائین میاید هنگای که یک خوراکی خسته‌ کننده می‌شود.

خُب حالا برگردیم به غذا.

اگر شما بجای غذای سالم و متعادل، غذای سرشار و غنی از قند را بخوردید؟

اگر شما به ندرت قند بخورید و یا اینکه غذای زیادی در هر وعده نخورید اثر مشابهی مثل غذای متعادل خواهد داشت.

اما اگر خیلی زیاد بخورید، عکس العمل دوپامین به سطح مناسب نخواهد رسید. به عبارت دیگر، خوردن قند زیاد احساس پاداش را تداوم می بخشد.

و بدین ترتیب، قند رفتاری مشابه مواد مخدر خواهد داشت.

و به همین دلیل است که بعضی از افراد به خوراکی‌های شیرین و قندی معتاد می شوند. خُب، دوباره به تمامی قندهای متفاوت فکر کنید.

هریک از آنها منحصر بفرد هستند، اما هر بار که هر کدام از این قندها را میخورید، تاثیر زنجیره ای متناوبی در مغز ایجاد کرده که احساس پاداش را بوجود می آورد. بیش از حد خوردن، و بکرات خوردن، باعث ایجاد فعالیت زیاد دوپامین خواهد شد.

بله، بدین ترتیب، خوردن زیاد قند می‌تواند اثرات اعتیادآور در مغز داشته باشد، اما یک برش کیک آسیبی به شما نمی‌زند.

متن انگلیسی درس

Picture warm, gooey cookies, crunchy candies, velvety cakes, waffle cones piled high with ice cream.

Is your mouth watering? Are you craving dessert? Why?

What happens in the brain that makes sugary foods so hard to resist?

Sugar is a general term used to describe a class of molecules called carbohydrates, and it’s found in a wide variety of food and drink. Just check the labels on sweet products you buy.

Glucose, fructose, sucrose, maltose, lactose, dextrose, and starch are all forms of sugar.

So are high-fructose corn syrup, fruit juice, raw sugar, and honey.

And sugar isn’t just in candies and desserts, it’s also added to tomato sauce, yogurt, dried fruit, flavored waters, or granola bars. Since sugar is everywhere, it’s important to understand how it affects the brain.

What happens when sugar hits your tongue? And does eating a little bit of sugar make you crave more?

You take a bite of cereal. The sugars it contains activate the sweet-taste receptors, part of the taste buds on the tongue.

These receptors send a signal up to the brain stem, and from there, it forks off into many areas of the forebrain, one of which is the cerebral cortex.

Different sections of the cerebral cortex process different tastes: bitter, salty, umami, and, in our case, sweet. From here, the signal activates the brain’s reward system.

This reward system is a series of electrical and chemical pathways across several different regions of the brain. It’s a complicated network, but it helps answer a single, subconscious question: should I do that again?

That warm, fuzzy feeling you get when you taste Grandma’s chocolate cake? That’s your reward system saying, “Mmm, yes!

And it’s not just activated by food. Socializing, sexual behavior, and drugs are just a few examples of things and experiences that also activate the reward system.

But overactivating this reward system kickstarts a series of unfortunate events: loss of control, craving, and increased tolerance to sugar. Let’s get back to our bite of cereal.

It travels down into your stomach and eventually into your gut.

And guess what? There are sugar receptors here, too.

They are not taste buds, but they do send signals telling your brain that you’re full or that your body should produce more insulin to deal with the extra sugar you’re eating.

The major currency of our reward system is dopamine, an important chemical or neurotransmitter.

There are many dopamine receptors in the forebrain, but they’re not evenly distributed.

Certain areas contain dense clusters of receptors, and these dopamine hot spots are a part of our reward system.

Drugs like alcohol, nicotine, or heroin send dopamine into overdrive, leading some people to constantly seek that high, in other words, to be addicted. Sugar also causes dopamine to be released, though not as violently as drugs.

And sugar is rare among dopamine-inducing foods. Broccoli, for example, has no effect, which probably explains why it’s so hard to get kids to eat their veggies.

Speaking of healthy foods, let’s say you’re hungry and decide to eat a balanced meal. You do, and dopamine levels spike in the reward system hot spots.

But if you eat that same dish many days in a row, dopamine levels will spike less and less, eventually leveling out. That’s because when it comes to food, the brain evolved to pay special attention to new or different tastes.

Why?

Two reasons: first, to detect food that’s gone bad.

And second, because the more variety we have in our diet, the more likely we are to get all the nutrients we need.

To keep that variety up, we need to be able to recognize a new food, and more importantly, we need to want to keep eating new foods.

And that’s why the dopamine levels off when a food becomes boring.

Now, back to that meal.

What happens if in place of the healthy, balanced dish, you eat sugar-rich food instead?

If you rarely eat sugar or don’t eat much at a time, the effect is similar to that of the balanced meal.

But if you eat too much, the dopamine response does not level out. In other words, eating lots of sugar will continue to feel rewarding.

In this way, sugar behaves a little bit like a drug.

It’s one reason people seem to be hooked on sugary foods. So, think back to all those different kinds of sugar.

Each one is unique, but every time any sugar is consumed, it kickstarts a domino effect in the brain that sparks a rewarding feeling. Too much, too often, and things can go into overdrive.

So, yes, overconsumption of sugar can have addictive effects on the brain, but a wedge of cake once in a while won’t hurt you.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.