اگر نخوابیم چه اتفاقی میفتد؟

پکیج: آموزشگاه تد / سرفصل: برترین ها / درس 18

آموزشگاه تد

13 سرفصل | 232 درس

اگر نخوابیم چه اتفاقی میفتد؟

توضیح مختصر

In the United States, it's estimated that 30 percent of adults and 66 percent of adolescents are regularly sleep-deprived. This isn't just a minor inconvenience- staying awake can cause serious bodily harm.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

Translator: Farnaz Saghafi Reviewer: soheila Jafari در سال ١٩٦٥، دانش آموز ١٧ ساله‌ای بنام “رندی گاردنر” به مدت ٢٦٤ ساعت بیدار ماند. این یعنی ١١ روز برای دانستن اینکه چطور بدون خواب را تحمل می‌کند. در روز دوم، چشمانش دیگر تمرکز نداشتند. سپس، توانایی تشخیص اشیاء از طریق لمس را از دست داد. در روز سوم، گاردنرعصبی و ناهماهنگ بود. در آخر تحقیق، وی برای تمرکز تقلا می‌کرد، مشکل حافظه کوتاه مدت داشت، دچار پارانویا (بدگمانی) شد، و شروع به توهم زایی کرد. هرچند گاردنر بی‌هیچ ضایعه روانی و فیزیکی بهبود یافت، در مورد خیلی‌ها، نخوابیدن منجر به بهمریختن هورمونها بیماری، و در موارد حاد، مرگ می‌شود. ما تازه اول راهیم که دلیل خوابیدن را بفهمیم، ولی این را می‌دانیم که خوابیدن ضروریست. بزرگسالان هفت تا هشت ساعت خواب در شب لازم دارند، و نوجوانان حدود ده ساعت. سیگنالهای بدنمان به مغز می گویند که خسته‌ایم و به دنبال آن احساس خواب آلودگی می‌کنیم، و سیگنالهای محیط نیز تاریکی بیرون را به ما اعلام می‌کنند. افزایش مواد شیمیایی خواب آور، مثل آدنوسین و ملاتونین، ما را به چُرت سبکی می‌برد که عمیق تر می‌شود، باعث کاهش تنفس و ضربان قلب و استراحت عضلاتمان می‌شود. در خواب آرام یا اصطلاحا حرکت غیرسریع چشم DNA ترمیم شده و بدنمان برای روز بعد آماده سازی می‌شود. در ایالات متحده، برآورد شده که ٣٠٪ بزرگسالان و ٦٦٪ جوانان بطور معمول دچار کم‌خوابی هستند. این صرفاً یک مشکل ناچیز نیست. بیدار ماندن می‌تواند باعث آسیبهای بدنی جدی شود. وقتی خواب نداریم، یادگیری، حافظه، حالات روحی، و ریتم عکس العمل تحت تاثیر قرار می‌گیرند. بی خوابی منجر به التهاب، توهم زایی، فشار خون بالا نیز می‌شود، و حتی به بیماری دیابت و چاقی مفرط نیز ربط پیدا می‌کند. در سال ٢٠١٤، یک طرفدار پرو پاقرص فوتبال درگذشت بدنبال ٤٨ بیداری برای تماشای جام جهانی. هرچند مرگ نابهنگام او بدلیل سکته مغزی بود، مطالعات نشان می‌دهد که خواب کمتر از شش ساعت در شب بطور دائمی ریسک حمله مغزی را چهار و نیم برابر افزایش می‌دهد در مقایسه با افرادی که همیشه بین هفت تا هشت ساعت می‌خوابند. برای دسته‌ای از افراد روی کره زمین که حامل جهش ژنتیکی موروثی نادرهستند، بی‌خوابی یک واقعیت روزانه است. این شرایط که بنام بی‌خوابی کشنده خانوادگی معروف است، بدن را در موقعیت کابوس مانند بیداری قرار داده، مانع ورود آن به مأمن خواب می‌شود. طی ماهها یا سالها، این شرایط به نحو فزاینده‌ای رو به وخامت رفته و منجر به جنون و مرگ می‌شود. چطور بی‌خوابی سبب چنین زجر بزرگی می‌شود؟ دانشمندان بر این گمان هستند که پاسخ آن در انباشته شدن مواد زائد در مغز نهفته است. در طول ساعتهای بیداری، سلولهای ما مشغول مصرف منابع انرژی روزانه ما هستند، که به فراورده‌های جانبی گوناگون از جمله آدنوزین تجزیه می‌شود. همزمان با افزایش آدنوزین، گرایش به خوابیدن، که همان فشار خواب است، نیز افزایش میابد. در واقع، کافئین عملکردی بازدارنده در مسیرهای گیرندۀ آدنوزین دارد. ضایعات دیگری نیز در مغز انباشته می‌شوند، که اگر پاک سازی نشوند، در مجموع بار مغز را زیاد کرده و گمان می‌رود که منجر به بسیاری علائم منفی ناشی از بی‌خوابی می‌شود. خُب، وقتی با خوابیدن مانع آن علائم منفی می‌شویم، در مغز ما چه اتفاقی می افتد؟ دانشمندان چیزی بنام سیستم گلیمفاتیک را کشف کردند، یک مکانیسم پاکسازی که این انباشتگی را پاک می‌کند و فعالیت آن بهنگام خواب بسیار بیشتر است. با استفاده از مایع سریبرواسپاینال (نخاعی) فراورده‌های جانبی سمی که مابین سلولها جمع شدند را شسته واز بین می‌برد. عروق لمفاوی، که مجرای سلولهای سیستم ایمنی هستند، بتازگی در مغز کشف شدند، و احتمالا نقشی در پاکسازی ضایعات روزانه مغز نیز دارند. در حالیکه دانشمندان مشغول بررسی مکانیسم بازسازی در پی فرایند خواب هستند، می‌توانیم مطمئن باشیم که خفتن یک نیاز مبرم است در صورتی‌ که خواهان حفظ سلامتی و عقل خود هستیم.

متن انگلیسی درس

In 1965, 17-year-old high school student, Randy Gardner stayed awake for 264 hours. That’s 11 days to see how he’d cope without sleep. On the second day, his eyes stopped focusing. Next, he lost the ability to identify objects by touch. By day three, Gardner was moody and uncoordinated. At the end of the experiment, he was struggling to concentrate, had trouble with short-term memory, became paranoid, and started hallucinating. Although Gardner recovered without long-term psychological or physical damage, for others, losing shuteye can result in hormonal imbalance, illness, and, in extreme cases, death. We’re only beginning to understand why we sleep to begin with, but we do know it’s essential. Adults need seven to eight hours of sleep a night, and adolescents need about ten. We grow sleepy due to signals from our body telling our brain we are tired, and signals from the environment telling us it’s dark outside. The rise in sleep-inducing chemicals, like adenosine and melatonin, send us into a light doze that grows deeper, making our breathing and heart rate slow down and our muscles relax. This non-REM sleep is when DNA is repaired and our bodies replenish themselves for the day ahead. In the United States, it’s estimated that 30% of adults and 66% of adolescents are regularly sleep-deprived. This isn’t just a minor inconvenience. Staying awake can cause serious bodily harm. When we lose sleep, learning, memory, mood, and reaction time are affected. Sleeplessness may also cause inflammation, halluciations, high blood pressure, and it’s even been linked to diabetes and obesity. In 2014, a devoted soccer fan died after staying awake for 48 hours to watch the World Cup. While his untimely death was due to a stroke, studies show that chronically sleeping fewer than six hours a night increases stroke risk by four and half times compared to those getting a consistent seven to eight hours of shuteye. For a handful of people on the planet who carry a rare inherited genetic mutation, sleeplessness is a daily reality. This condition, known as Fatal Familial Insomnia, places the body in a nightmarish state of wakefulness, forbidding it from entering the sanctuary of sleep. Within months or years, this progressively worsening condition leads to dementia and death. How can sleep deprivation cause such immense suffering? Scientists think the answer lies with the accumulation of waste prducts in the brain. During our waking hours, our cells are busy using up our day’s energy sources, which get broken down into various byproducts, including adenosine. As adenosine builds up, it increases the urge to sleep, also known as sleep pressure. In fact, caffeine works by blocking adenosine’s receptor pathways. Other waste products also build up in the brain, and if they’re not cleared away, they collectively overload the brain and are thought to lead to the many negative symptoms of sleep deprivation. So, what’s happening in our brain when we sleep to prevent this? Scientists found something called the glymphatic system, a clean-up mechanism that removes this buildup and is much more active when we’re asleep. It works by using cerebrospinal fluid to flush away toxic byproducts that accumulate between cells. Lymphatic vessels, which serve as pathways for immune cells, have recently been discovered in the brain, and they may also play a role in clearing out the brain’s daily waste products. While scientists continue exploring the restorative mechanisms behind sleep, we can be sure that slipping into slumber is a necessity if we want to maintain our health and our sanity.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.