چگونه بیهوشی کار می کند؟

پکیج: آموزشگاه تد / سرفصل: برترین ها / درس 27

آموزشگاه تد

13 سرفصل | 232 درس

چگونه بیهوشی کار می کند؟

توضیح مختصر

When under anesthesia, you can't move, form memories, or -- hopefully -- feel pain. And while it might just seem like you are asleep for that time, you actually aren't. What's going on?

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

Translator: soheila Jafari Reviewer: Ali Hosseini اگر شما جراحی داشته‌اید، احتمالا به خاطر دارید که از ده تا یک شمرده‌اید، ده نُه، هشت، و سپس جراحی شده از خواب بیدار شدید قبل از اینکه حتی به عدد پنج رسیده باشید. شاید به نظر برسد که شما خواب بودید، اما خواب نبودید. شما در بیهوشی هستید، که خیلی پیچیده است. شما هوشیاری نداشتید، اما حرکت هم نمی‌توانستید بکنید، نمی‌توانستید چیزی به حافظه بسپارید، یا خوشبختانه نمی‌توانستید درد را احساس کنید. بدون اینکه تمامی این فرآیندها را یکباره متوقف کنید، انجام خیلی از جراحی‌ها ضربه‌های ناگوار روانی به همراه داشتند. کتابهای پزشکی باستانی مصر، آسیا و خاورمیانه همه اولین بیهوشی‌ها را که شامل خشخاش، میوه مندریک، و الکل هست را شرح می‌دهند. امروزه، متخصصین بیهوشی (هوشبری) اغلب روش‌های موضعی، استنشاقی و داخل وریدی با هم ترکیب می‌کنند تا تعادل متناسبی برای یک جراحی ایجاد کنند. بیهوشی موضعی ارسال سیگنال‌های درد را از یک بخش بدن به مغز مسدود می‌کنند. درد و دیگر پیام‌ها از طریق سیستم اعصاب صورت پالس‌های الکتریکی انتقال می‌یابند. بیهوشی موضعی با ایجاد مانع الکتریکی کار می‌کند. آنها به پروتئین‌های موجود در اعصاب متصل می‌شوند که باعث می‌شود که ورود ذرات باردار قطع و وصل شوند و راه ذرات با بار مثبت مسدود شود. یکی از موادی که این کار را می‌کند کوکائین هست، که تصادف تاثیر ضد درد آن کشف شد وقتی که کمی از آن بر روی زبان یک کارآموز چشم پزشکی افتاد. هنوز گاهی از آن به عنوان داروی بیهوشی استفاده می‌شود، اما بیشتر داروهای بیهوشی موضعی دارای ساختارشیمیایی مشابهی هستند و مانند یکدیگر عمل می‌کنند. اما برای جراحی‌های بزرگ که لازم است بیهوش باشید، به چیزی نیاز دارید که بر تمامی سیستم اعصاب شما، از جمله مغز تأثیر بگذارد. این کاری هست که گازهای استنشاقی می‌کنند. در طب غربی، دی اتیل اتر یکی از اولین داروهایی بود که رواج یافت. این به عنوان بهترین ماده مخدری برای مصرف تفننی شناخته می‌شد تا اینکه پزشکان کم کم فهمیدند که گاهی افراد صدمات جسمی را هنگامی که تحت تاثیر ماده مخدر هستند، متوجه نمی شوند. دردهه ۱۸۴۰، آنها آرام کردن بیماران با اتر را در هنگام جراحی و کشیدن دندان شروع کردند . اکسید نیتروژن در دهه بعد مطرح شد و هنوز هم مورد استفاده قرارمی‌گیرد. با این حال مشتقات اتر، مانند سِووفلوران، شایع‌تر هستند. بیهوشی استنشاقی معمولا با بیهوشی داخل وریدی همراه هست، که در دهه ۱۸۷۰ ایجاد شد. مواد داخل وریدی رایج عبارتند از آرام بخش‌هایی مانند پروپوفول، که باعث بیهوشی می‌شوند، و مخدرهایی مانند فنتانیل، که باعث کاهش درد می‌شوند. به نظر می‌رسد که بیهوشی عمومی با تاثیر بر سیگنال‌های اکتریکی داخل سیستم عصبی کار می‌کند. بطور طبیعی، سیگنال‌های الکتریکی مغزشبیه یک گروه آوازه خوان بی‌نظم هستند که در بخش‌های مختلف مغز با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. این ارتباطات شما را بیدار و آگاه نگه‌ می‌دارند. اما فردی که بیهوش می‌شود، این سیگنال‌ها آرام‌تر و منظم‌تر می‌شوند، که بیانگر این است که بخش‌های مختلف مغز با هم تبادل نمی‌کنند. ما هنوز خیلی چیزها را درباره اینکه دقیقاْ چگونه این اتفاق می‌افتد را نمی‌دانیم. چندین بیهوشی رایج برای بستن گیرنده‌های GABA-A در سلول های عصبی مغز وجود دارد. آنها راه عبور بارهای منفی را باز نگه می‌دارند تا به سلول‌ها جریان یابند. بارهای منفی انباشه شده و مانند توده‌ای از تنه درختان عمل می کنند و مانع ارسال سیگنال الکتریکی توسط عصب می‌شوند. سیستم اعصاب ورودی‌های عبوری بسیار زیادی دارد، که مسیرهای حرکتی، حافظه، و هوشیاری را کنترل می‌کنند. احتمالاْ بیشتر بیهوشی‌ها تاثیری بر بیش از یک اندام دارد، آنها تنها در سیستم عصبی عمل نمی‌کنند. خیلی از بیهوشی‌ها تاثیر بر قلب، ریه، و سایر اندام‌های حیاتی دارند. درست مانند اوایل بیهوشی، که شامل سموم معروفی چون شوکرانِ زهرآلود و زهره هلاهل از گُل تاجالملوک می‌شد، داروهای مدرن هم دارای عوارض جانبی جدی هستند. بنابراین متخصصین بیهوشی باید ترکیب متعادلی از داروها بسازند تا تمامی ویژگیهای بیهوشی را در برداشته باشد، درحالی که به دقت برعلائم حیاتی بیمار نظارت داشته باشند، و مخلوط دارویی که نیاز هست را ایجاد کنند. بیهوشی بسیار پیچیده هست، اما فهمیدن چگونگی استفاده از آن اجازه داد تا تکنیک های جدیدتر و بهتری برای جراحی‌ها ایجاد شود. جراحان می‌توانند یادبگیرند چگونه عادی و با اطمینان سزارین را انجام دهند، شریان‌های قلب را دوباره باز کنند، کلیه‌ها و کبدهای آسیب دیده را جایگزین کنند، و جراحی‌های حیاتی بسیاری را انجام دهند. و هر سال، روش‌های نوینی در بیهوشی گسترش می‌یابد که بیشتر و بیشتر زنده ماندن بیماران از آثار منفی عمل جراحی را تضمین خواهد کرد.

متن انگلیسی درس

If you’ve had surgery, you might remember starting to count backwards from ten, nine, eight, and then waking up with the surgery already over before you even got to five. And it might seem like you were asleep, but you weren’t. You were under anesthesia, which is much more complicated. You were unconscious, but you also couldn’t move, form memories, or, hopefully, feel pain. Without being able to block all those processes at once, many surgeries would be way too traumatic to perform. Ancient medical texts from Egypt, Asia and the Middle East all describe early anesthetics containing things like opium poppy, mandrake fruit, and alcohol. Today, anesthesiologists often combine regional, inhalational and intravenous agents to get the right balance for a surgery. Regional anesthesia blocks pain signals from a specific part of the body from getting to the brain. Pain and other messages travel through the nervous system as electrical impulses. Regional anesthetics work by setting up an electrical barricade. They bind to the proteins in neurons’ cell membranes that let charged particles in and out, and lock out positively charged particles. One compound that does this is cocaine, whose painkilling effects were discovered by accident when an ophthalmology intern got some on his tongue. It’s still occasionally used as an anesthetic, but many of the more common regional anesthetics have a similar chemical structure and work the same way. But for major surgeries where you need to be unconscious, you’ll want something that acts on the entire nervous system, including the brain. That’s what inhalational anesthetics do. In Western medicine, diethyl ether was the first common one. It was best known as a recreational drug until doctors started to realize that people sometimes didn’t notice injuries they received under the influence. In the 1840s, they started sedating patients with ether during dental extractions and surgeries. Nitrous oxide became popular in the decades that followed and is still used today. although ether derivatives, like sevoflurane, are more common. Inhalational anesthesia is usually supplemented with intravenous anesthesia, which was developed in the 1870s. Common intravenous agents include sedatives, like propofol, which induce unconsciousness, and opioids, like fentanyl, which reduce pain. These general anesthetics also seem to work by affecting electrical signals in the nervous system. Normally, the brain’s electrical signals are a chaotic chorus as different parts of the brain communicate with each other. That connectivity keeps you awake and aware. But as someone becomes anesthetized, those signals become calmer and more organized, suggesting that different parts of the brain aren’t talking to each other anymore. There’s a lot we still don’t know about exactly how this happens. Several common anesthetics bind to the GABA-A receptor in the brain’s neurons. They hold the gateway open, letting negatively charged particles flow into the cell. Negative charge builds up and acts like a log jam, keeping the neuron from transmitting electrical signals. The nervous system has lots of these gated channels, controlling pathways for movement, memory, and consciousness. Most anesthetics probably act on more than one, and they don’t act on just the nervous system. Many anesthetics also affect the heart, lungs, and other vital organs. Just like early anesthetics, which included familiar poisons like hemlock and aconite, modern drugs can have serious side effects. So an anesthesiologist has to mix just the right balance of drugs to create all the features of anesthesia, while carefully monitoring the patient’s vital signs, and adjusting the drug mixture as needed. Anesthesia is complicated, but figuring out how to use it allowed for the development of new and better surgical techniques. Surgeons could learn how to routinely and safely perform C-sections, reopen blocked arteries, replace damaged livers and kidneys, and many other life-saving operations. And each year, new anesthesia techniques are developed that will ensure more and more patients survive the trauma of surgery.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.