چطور خوب بنویسیم- چه چیز نوشته را خوب می کند؟

دوره: تافل iBT / فصل: بخش نوشتاری تافل- گرامر و کاربرد / درس 1

تافل iBT

9 فصل | 96 درس

چطور خوب بنویسیم- چه چیز نوشته را خوب می کند؟

توضیح مختصر

با استفاده از مثالهای خاص، ایده‌های فوق‌العاده و سازماندهی، چیزهایی که موجب خوبی نوشته می‌شوند، از اندیشه‌های عالی گرفته تا اجرای عالی، و نحوه ارتقای نوشته‌های خود از قابل قبول به خوب را بیاموزید.

  • زمان مطالعه 0 دقیقه
  • سطح خیلی سخت

دانلود اپلیکیشن «زوم»

این درس را می‌توانید به بهترین شکل و با امکانات عالی در اپلیکیشن «زوم» بخوانید

دانلود اپلیکیشن «زوم»

فایل ویدیویی

برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.

ترجمه‌ی درس

چه چیز موجب خوب بودن نوشته است؟ این سوالی ساده است و مانند سوالات ساده‌ی دیگر جوابی طولانی و پیچیده دارد که هیچ کس را راضی نمی‌کند. هر نویسنده جوابی متفاوت به این سوال می‌دهد و تمام جواب‌های آنان غلط است.

بخش آخر جمله قبلی را به شوخی گفتم اما تا حدودی درست است. ببینید، در آخر، آنچه موجب خوبی نوشته می‌شود، خودِ شما هستید. بله، شما، دیدگاهتان، افکارتان، تجربیاتتان. فرقی ندارد نوشته‌ای که می‌نویسید، شخصی یا کاملاً تحلیلی باشد، همه چیز از مغز شما تراوش می‌کند. پس حتی اگر قبلا در هیچ مقاله‌ای نمره الف نگرفته‌اید، باز هم فرصت نوشتن مقاله‌ای عالی را دارید.

نوشته های عالی با اندیشه‌های عالی آغاز می‌شوند. این یعنی ذهن‌انگیزی (اندیشیدن همه جانبه) برای یافتن مثالها، جستجوی درون خود برای شکل دادن به فکر یا احساس خود درباره موضوع و آوردن این اندیشه‌ها روی کاغذ برای تشخیص منطقی‌ترین، قانع کننده و تأثیرگذارترین آنها بر روی خواننده.

هنگام تلاش برای انجام استدلال خوب، تنها به اولین چیزی که به ذهنتان می‌رسد، اکتفا نکنید. به جای آن سعی کنید عمیقتر فکر کرده و به چیزی برسید که به نظرتان درست است اما کسی قبلا آن را نگفته است.

معلمان در مقاله‌های دانش‌آموزان بحثهای تکراری را می‌خوانند (استدلالهایی که اول به فکر همه می‌رسد) یعنی 80 شکل مختلف از یک نوع مقاله را می‌خوانند. اگر می‌خواهید نمره بگیرید، سعی کنید جزو کسانی باشید که پا را فراتر گذاشته و جنبه ای تازه کشف می‌کنند؛ این همان چیزی است که نوشته را خوب و به‌یاد‌ماندنی می‌کند و این همان چیزی است که به شما در گرفتن آن نمره‌ی الف کمک می‌کند.

نمونه ای از طرح کلی برای سازماندهی نوشتار

البته هر بار که می‌نشینیم تا مقاله ای بنویسیم، نابغه نیستیم، پس اگر چیز تازه‌ای به ذهنتان خطور نکرد، اطمینان حاصل کنید که دیدگاه انتخابی‌تان قدرتمند و دارای مثالهای خاص باشد. این ما را به موضوع بعدی هدایت می‌کند.

نوشتن مقاله یعنی روایت داستانی بسیار ویژه. بیشتر مقالات، به استثنای مقالات غیررسمی و شخصی، که در آنها از تجربیات شخصی خود استفاده می‌کنید، نیازمند مجموعه‌ای از حقایق خارجی و عقاید خودتان است. فرقی ندارد که چیزی که می‌نویسید مقاله ای متقاعدکننده، مقاله مقایسه‌ای، یا حتی یک مقاله‌ی علمی توصیفی (فقط حقایق) باشد، باید مثالهایی که برای تفهیم مطلب می‌آورید، خاص و ملموس باشد.

حالا شاید بعضی‌ها بگویند که یک مقاله‌ی توصیفی (همان مقاله‌ی علمی که درباره‌اش صحبت می‌کنیم- مقاله ی تحقیقی) اصلا داستان نمی‌گوید، اما آنها دروغ می‌گویند. هر نوشته‌ای داستانی برای گفتن دارد. حتی اگر این داستان بسیار بسیار کسل‌کننده باشد.

به هر حال مسئله مهم این است که حاشیه نروید. هر چه صریح‌تر باشید، استدلال خود را بهتر اثبات می‌کنید و داستانتان قدرتمندتر می‌شود، بنابراین نوشته‌تان بهتر می‌شود.

وقتی اندیشه هوشمندانه و مثالهایتان را دست و پا کردید، باید شکل ظاهری نوشته را نیز در نظر بگیرید. این جمله‌ها و نیز پاراگرافها را دربرمی‌گیرد و اینجاست که اگر بخواهید نوشته‌تان قابل‌فهم باشد، طرح کلی می‌تواند برایتان مفید باشد. اینجا هدف شفافیت است. چطور می‌توانید منظورتان را تا حد امکان شفاف و تأثیرگذار بیان نمائید؟ برای مثال اگر دارید مقاله‌ای متقاعدکننده درباره دلایل احمق بودن هملت در نمایشنامه شکسپیر می‌نویسید، احتمالا یک پاراگراف طولانی درباره صحبتهای هملت با روح پدرش و سپس سه جمله درباره دلایل تنفر او از دوست دخترش نمی‌نویسید. از کوچکترین مثالها شروع کرده و به سمت مثالهای سطح بالاتر پیش می‌روید تا با یادداشتی عالی متن را تمام کنید. علاوه بر این خواننده باید بتواند استدلالهای شما را در خطی مستقیم از بیان مسئله تا نتیجه‌گیری دنبال کند به این امید که چیزی در این مسیر بیاموزد.

ساختار اهمیت دارد. محتوا و شکل ظاهری بهترین نوشته‌ها با هم هماهنگی دارند؛ یعنی ساختار نوشته نشان‌دهنده‌ی استدلال یا داستانی است که سعی دارید مطرح کنید. برای مثال ممکن است یک مقاله‌ی شخصیِ خنده‌‌دار و طعنه‌آمیز از کلمات عامیانه و مثالهای شخصی فراوانی استفاده کرده و از این رو ساختار جملات و پاراگراف‌های آن همچون ازدواجهای لاس وگاسی سست باشد.

مقاله‌های سنتی و رسمی‌تر باید مانند اولین دیدار با والدین دوست پسرتان ساختاری نسبتاً منسجم، کلمات حرفه‌ای و حساب‌شده و مثالهای دارای ترتیب زمانی یا حداقل ترتیب منطقی داشته باشند.

استدلالهایتان باید خواننده را به طوری منطقی از مقدمه تا نتیجه‌گیری همراهی کند.

چیزی که چند لحظه پیش درباره گزینش کلمات و ساختار جمله گفتم، سبک و طرز بیان نوشته شما را نشان می‌دهد. همانطور که شاید دیدید، نوشته‌ی خوب تقریباً همیشه لحنی ثابت و تعریف‌پذیر دارد. در بیشتر مقاله‌هایی که در بخش نوشتاری از شما می‌خواهند بنویسید، این لحن باید قاطع و مستحکم باشد زیرا کار شما این است که خواننده را متقاعد کنید که تحلیل، استدلال یا تفسیر شما درست است.

سبک و لحن هر کس منحصر به فرد است اما به طور کلی تا حد امکان از افعال معلوم استفاده کرده و به جز در مواقع ضرورت از افعال مجهول بپرهیزید، طول جملات را (به صلاحدید خود) کوتاه و بلند کنید و از اینکه مانند گفتار بنویسید نترسید- البته تا زمانی که نوشته خود را ویرایش کرده و به قالب نوشتاری تبدیل کنید.

بگذارید در این مورد کمی بیشتر توضیح بدهم. اغلب دانش‌آموزان به من می‌گویند می‌دانند درباره بحث یا مفهومی خاص چه حسی دارند، اما نمی‌توانند آن را روی کاغذ بیاورند و آن را مشابه آنچه گفته‌اند، بنویسند. برای مثال فرض کنید یک سوال در بخش نوشتاری از شما می‌خواهد موضع‌‌گیری نمائید که آیا نمره برای دانش‌‌آموزان فایده‌ای دارد یا بیش از آنکه مفید باشد، مضر است. اگر با هم گفتگو می‌کردیم و من نظرتان را می‌پرسیدم، دانشجویی به نام جان ت ممکن بود اینگونه جواب بدهد:

نمی دونم،

من و مخصوصاً پدر و مادرم بدمون میاد که همش نگران نمره باشیم

اما

اگه نمره نبودش، از کجا می‌فهمیدیم می‌تونیم به کلاس بالاتر بریم یا مدرک بگیریم؟ من نمره رو دوس ندارم ولی شاید لازم باشه

شما به عنوان یک فرد و یک دانشجو افکار و نظرات مشخصی دارید، اما بنا به دلایلی گاهی اوقات موقع روی کاغذ آوردن این نظرات، آنها کمی افت می کنند. اگر می‌خواهید اینکار را بکنید، بکنید! اما آن را ویرایش کنید تا رسمی‌تر و قابل‌اعتمادتر شوند. پس آخرین گفته‌ی این دانشجو شاید به این شکل در بیاید:

نمره بخشی بزرگ از اضطراب‌های دانشجو و والدینش است

اما نمره ضروری است،

بدون نمره از کجا بدانیم چه کسی به کلاس بالاتر می‌رود یا فارغ التحصیل می‌شود؟_

رنگ و بوی سبک گفتار‌ی این دانشجو و همچنین تمام محتوای آن در این متن وجود دارد. این فقط یکی از رویکردهایی است که می‌توانید هنگام نوشتن در پیش بگیرید.

شما که فکر نکردید من یک درس کامل را بدون اشاره به املای کلمات، دستورزبان و نشانه گذاری تمام می‌کنم؟ در این دوره‌ی انشاءنویسیِ دانشگاهی چیزهای زیادی درباره عوامل درست یا غلط بودن جملات از لحاظ دستوری یا نشانه گذاری می‌آموزید و این موارد اهمیت دارند اما به خودیِ خود مهم نیستند. آنها به این دلیل اهمیت دارند که هر خطا اندکی نوشته‌ی شما را ضعیف می‌کند. چرا؟ زیرا اشتباهات باعث سردرگمی می‌شوند! بدتر از آن اینکه اگر سعی دارید استدلالی قانع‌کننده ارائه دهید، این خطاها باورپذیری حرفهایتان را مخدوش می‌کنند.

این کلیت ماجرا است. افراد کمی از یادگیری کاربرد درست استفاده از ویرگول لذت می‌برند، اما لازم است آن را یاد بگیرید زیرا این مسئله مهمترین بخش یک نوشته‌ی خوب است. غلطهای املایی، نشانه‌گذاری و دستوری مانند تکه‌ی کوچکی کریپتونایت به‌ خودیِ ‌خود نسبتا بی‌‌خطر هستند اما اگر تمام آنها را یکجا در نظر بگیریم، می‌توانند نوشته‌ی مستحکم شما را بسیار ضعیف نمایند.

می‌خواهید بدانید که آیا نوشته‌هایتان خوب است؟ در اینجا چک‌لیستی مختصر برای زمان ویرایش داریم. اگر بتوانید به تمام اینها جواب بله بدهید، کارتان خوب است.

1) تمام نظراتم جالب است و ارزش صحبت کردن دارد.

2) مثال‌هایم خاص هستند و هیچ کدام باعث سردرگمی نمی‌شوند.

3) هدف نوشته‌ی من برای خواننده آشکار است و او می‌تواند بحث را از ابتدا تا انتها دنبال کند.

4) سازماندهی نوشته من خوب است و ذهن خواننده را منحرف نمی‌کند.

5) نوشته من لحن قابل تشخیصی دارند که تغییر نمی‌کند.

6) کار من عاری از غلطهای املایی و دستوری است.

متن انگلیسی درس

What makes writing ‘good’? It’s a simple question, and like many simple questions, it has a lengthy and complicated answer that won’t satisfy any one person. Pick a hundred writers out of a room, and you’ll get a hundred different answers, all of them wrong.

I’m kidding about that last part but only partially. You see, in the end, what makes writing good is you . Yes, you - your point of view, your thoughts, your experiences. It doesn’t matter if the essay you’re writing is personal or purely analytical, everything gets filtered through your brain. So, even if you’ve never gotten an A+ on a paper, you are still the best chance you have of turning out a great essay.

Great writing starts with strong ideas. That means brainstorming for strong examples, searching within yourself to figure out what you think or feel about the topic, and putting those ideas on paper to see which make the most sense, which are the most persuasive, and which you think will affect your reader the most.

When trying to come up with a good argument, don’t just settle for the first thing that comes to mind. Instead, try to dig deeper and come up with something you think is true that no one’s said before.

With many assignments, teachers are reading the same arguments (the one everyone thinks of first), meaning he or she ends up reading 80 variants on the exact same paper. If you want to earn points, try to be the one who takes the road less traveled and finds a new angle; that’s what makes for good and memorable writing, and that’s what will help you earn that A.

Example of an outline for organizing writing

Of course, we’re not all geniuses every time we sit down to write a paper, so if you can’t think of anything original, make sure that the point of view you do choose is rock-solid and full of strong specific examples. That brings us to our next topic.

Writing an essay means telling a very specific kind of story. With the exception of the informal, personal essay - in which you’re drawing solely from your personal experience - most essays are going to require a stew of outside facts and your own thoughts. Whether you’re writing a persuasive essay, a compare-and-contrast, or even a scientific expository essay (just the facts), you need to be specific and concrete in the examples you use to get your story across.

Now, some would argue that an expository essay (that’s that scientific essay we’re talking about - the research paper) isn’t storytelling at all, but they’re liars. All writing tells a story. Even if it’s a very, very boring one.

The important thing, anyway, is not to wander. The more specific you are, the better supported your argument is and the stronger your story; thus, the better your writing is.

Once you’ve got your bright idea and your examples tucked away, you have to consider the form of your writing. That includes sentences as well as paragraphs, and this is where an outline can be beneficial to make sure your writing makes sense. The goal here is clarity. How can you get your point across as clearly and effectively as possible? If you’re writing a persuasive essay on why Hamlet is a total jerk in Shakespeare’s play, for instance, you probably don’t want to spend one long paragraph on Hamlet talking to his dad’s ghost and then three sentences about why he hates his girlfriend. You want to build your essay from your lightest examples to your strongest so that you end on a high note. Moreover, the reader should be able to follow your arguments in a straight line from your thesis to your conclusion, hopefully learning something along the way.

Structure is important. The best writing has a unity of content and form, meaning that the structure of the piece reflects the arguments you’re trying to make or the story you’re trying to tell. For instance, a funny, sarcastic personal essay might use colloquial words and its fair share of personal examples, and thus have a loose sentence and paragraph structure - the ‘Vegas Wedding’ of unity and form. Your more traditional, formal papers will do best if their structure is relatively rigid, the word choice professional and considered, and the examples chronological, or at least sensibly ordered - the ‘First Time Meeting Your Boyfriend’s Parents,’ in other words.

Your arguments should logically take the reader from the introduction to conclusion

The things I just said about word choice and sentence structure figure heavily into what the style and voice of your piece is like. Good writing, as you may have observed, almost always has a consistent and definable voice. In most essays that you’ll be tasked with writing, that voice should be confident and authoritative because your job is to convince your reader that your analysis, argument, or interpretation is the correct one.

Your style and voice will be unique to you, but in general, you want to use active verbs whenever you can, avoid the passive voice except when necessary, vary your sentence length with short and long sentences (at your discretion), and don’t be afraid to write like you speak - as long as you promise to edit like you read.

Let me elaborate on that a little. I’ve often had students tell me that they knew how they felt about a particular argument or concept, but they had trouble putting it on paper and making it sound the same as what they did when they told it to me. For instance, let’s say an essay prompt asks you to take a position on whether or not you think grades are beneficial for students or if they do more harm than good. If we were having a conversation and I asked you what you thought about this, John T Collegestudent might answer like this:

‘I don’t know. I hate having to worry about grades, especially with my parents. But. if we didn’t have grades, how would we know whether I could advance to the next class or get my degree? I don’t like them, but they might be necessary. ‘

As a person, a student, you have clear thoughts and opinions, but for some reason, sometimes these ideas get dropped on their way to the page. If you want your voice to come through - let it! But edit it to make it more formal and confident. So, that last statement might come out like this:

‘Grades are a huge source of both personal and parental stress.

But grades are also a necessary evil. Without them, how would we know who advances to the next class or who graduates? ‘

Some of the DNA of the original conversational style is there and so is all of the content. That’s just one approach you might take as you develop your writing.

You didn’t think I’d get through a whole lesson without mentioning spelling, grammar, and punctuation, did you? In this college composition course, you learn a lot about what makes a sentence right or wrong grammatically and punctuation-wise, and those specifics are important, but they’re not important in and of themselves. They’re important because every mistake you make weakens your writing a little bit more. Why? Because mistakes are distracting! Worse, if you’re trying to make a persuasive argument, those mistakes are going to ruin your credibility.

That’s the big picture. Few people take joy in learning about the proper way to use a comma, but it’s important to do so because it will give your writing the best shot of being the best it can be. Spelling, punctuation, and grammar errors are like little shards of kryptonite: relatively harmless on their own but taken together, they can make your invincible writing a lot more vulnerable.

Want to know if you’re writing is ‘good?’ Here’s a quick checklist for when you edit. If you can answer ‘yes’ to all of these, you’re going to do fine.

1) All of my ideas are interesting and worth talking about.

2) My examples are specific, and none of them are distracting.

3) It is clear to the reader what the purpose of my writing is, and they can follow the argument from beginning to end.

4) My writing is well organized and doesn’t take random detours.

5) My writing has an identifiable voice that doesn’t change.

6) The work is free of spelling and grammatical mistakes.

مشارکت کنندگان در این صفحه

تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.

🖊 شما نیز می‌توانید برای مشارکت در ترجمه‌ی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.