سرفصل های مهم
چطور فاعل یک جمله را تشخیص دهیم؟
توضیح مختصر
این درس را ندیده رد نکنید! شاید فکر کنید میدانید چطور فاعلها و فعلهای یک جمله را پیدا کنید اما ممکن است تشخیص دادن آنها سختتر از چیزی باشد که فکرش را میکنید. تشخیص فاعل و فعل تقریباً اولین مرحله از رمزگشایی چیزهای دیگرِ مربوط به انشای انگلیسی است.
- زمان مطالعه 0 دقیقه
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زوم»
فایل ویدیویی
برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.
ترجمهی درس
احتمالاً فکر میکنید میدانید فاعل و فعل چیست زیرا نمیتوانید بدون داشتن حداقل یکی از هر کدام جملهای داشته باشید.
اما آیا میتوانید آنها را از میان جمعی از فاعلها و فعلها تشخیص دهید؟
بگذارید به شیوه داستانهای جنایی دههی 1940 امتحان کنیم.
The stubborn case had busted wide open again.
هنگام جستجوی فاعل در یک جمله اول فعل را پیدا کنید.
یادتان باشد فعل کلمهای است که یا در انجام کار (دویدن، نوشیدن، جنگیدن، شناکردن) به فاعل کمک میکند یا در روی دادن حالتی (is, , was, are, were) که فاعل را به آن کار پیوند میدهد.
در جملهای که اینجاست فعل اصلی busted است.
چه چیزی busted شده است؟
case یا همان پرونده.
وقتی درباره فاعل حرف میزنیم، منظورمان سه نوع فاعل ساده، کامل و مرکب است.
فاعل ساده فاعلی بدون معرف (صفت، قید- یعنی هر نوع جزئیات توضیحی) است.
پس فاعل ساده در اینجا case است.
بگذارید مثال دیگری بزنیم.
The husband wasn’t dead.
برای اینکه ببینید آیا میتوانید فاعل را پیدا کنید یا نه، قبل از فعل who یا what بگذارید.
در اینجا فعل ما ربطی است- was.
افعال ربطی فاعل (the husband) را به حالتی که فاعل دارد، مرتبط می کند.
Who was not dead چه کسی نمرده بود؟
the husband شوهره.
این فاعل جملهی شماست.
بگذارید ادامه بدهیم.
He was walking down Royal Street in a three-piece suit!
در اینجا در عبارت فعلیِ was walking یک وجه وصفی مجهول داریم.
پس باز هم was داریم و میدانیم که او در حال پیاده رفتن (was walking) بود.
اما شما میتوانید از همین فرمول استفاده کنید.
چه کسی داشت پیاده می رفت؟
He (او).
پس ضمیر he فاعل جمله است.
درباره ضمایر کمی بعدتر صحبت بیشتری خواهیم کرد.
جملات میتوانند بیش از یک فعل، فاعل و یا چندین جفت فعل و فاعل داشته باشند.
Johnny shot someone else that night, and the husband played along.
اینجا دو فاعل (Johnny و the husband) و یک فعل برای هر کدام داریم: جانی به کسی شلیک کرده (shot) و شوهرش )the husband) او را همراهی نموده است (played along).
هر جفت فاعل و فعل شبه جمله مستقلی تشکیل میدهند که در این جمله با یک کلمه ربط به هم مربوط شدهاند اما میتوانستند دو جملهی مجزا نیز باشند زیرا هر یک فاعل و فعل خودش را دارد.
کلمات ربط میتوانند چندین فاعل و فعل و نیز شبهجملههای مستقل و وابسته را به هم پیوند دهند.
با اینحال فقط شبه جمله های مستقل (شبهجملهای که هم فاعل دارد و هم فعل) میتوانند به تنهایی یک جمله باشند.
این مثال را که عکس این است ببینید:
Johnny and Mr. Violet settled their debts, at least.
اینجا یک فاعل مرکب - johnny و Mr violet- و فعل settled را داریم.
یک کلمه ربط دو فاعل را به هم پیوند می دهد اما این جمله را نمیتوان به بیش از یک جمله شکست زیرا فقط یک فعل در انجام عمل به هر دو فاعل کمک میکند.
در حالت معکوس این هم ممکن است جمله چند فعل داشته و یک فاعل، آن فعلها را انجام داده باشد:
The detective pulled down the brim of his hat and walked home.
در اینجا فاعل (the detective) است و فعلها pulled و walked هستند پس کارآگاه چند کار انجام می دهد.
این کاری است که هر روز هنگام نوشتن انجام میدهید- درباره کارهایی که خودتان یا کس دیگری انجام داده است، صحبت میکنید، پس مفهوم یک فاعل و چند فعل باید برایتان آشنا باشد.
Back at my desk, I poured myself a rattlesnake, grabbed it by the tail, and gulped it down.
وقتی یک ضمیر شخصی میبینید (I, you, he, she, it, we,they) فعلی پس آز آن خواهد آمد.
در این جمله فعلی که پس از ضمیر آمده poured است و پس از آن دو فعل grabbed و gulped میآیند.
یکی از استثناهای این قاعده زمانی است که ضمیر به فاعلی که قبلا ذکر شده برمیگردد.
این مثال را ببینید:
_The lady led him on a wild goose chase, didn’t she?
با استفاده از همان فرمول میبینیم که led فعل اصلی است.
چه کسی فعل led را انجام داده است؟
the lady.
در این مثال خاص، پس از she هیچ فعلی نیامده است زیرا نقش آن پرسیدن سوالی مربوط به شبهجملهی قبلی
(یعنی the lady led him on a wild goose chase) است.
She همان the lady است پس نیاز به فعلی پس از خود ندارد.
اما در مجموع وقتی یک ضمیر شخصی دیدید، پس از آن یک فعل میآید و آن ضمیر شخصی فعال جمله است.
در یک جمله مجهول فاعل کنندهی کار نیست بلکه کار روی او انجام میشود.
بگذارید به کلمات در هم و بر هم خودمان برگردیم.
That, or the death had been faked by the husband for some more mysterious reason.
اگر فکر میکنید اینجا death فاعل است، درست حدس زدهاید.
به هر حال چه چیزی faked (وانمود کردن یا شدن) شده است؟
مرگ death وانمود شده است.
در یک جملهی امری- یعنی وقتی کسی به شما امر میکند کاری انجام دهید- فاعل مشخصی در جمله وجود ندارد.
در عوض فاعل ضمنی است- فاعل you (تو) است!
پس جملهی _Wait!
Don’t be a fool_
در واقع این است: تو صبر کن
Don’t (you) be a fool
به این فاعلهای پنهان مخصوصاً در جملاتی که محل فاعل دقیقاً مشخص نیست، توجه داشته باشید.
در جملات مجهول نیز همینطور است.
ضمایر موصولی which، that، who و whose را میتوان برای ساخت شبهجملهی وصفی به کار برد که چیزی درباره فاعل توصیف میکند.
آیا چیزی را که درباره فاعل ساده (case) و فاعل کامل (stubborn case) گفتیم، یادتان هست؟
ضمایر موصولی نیز همین کار را در مقیاسی بزرگتر انجام میدهند؛ آنها توضیح درباره فاعل میدهند.
در اینجا خواهید دید.
The husband and the lady who hired him were the same person all along!
بسیارخوب، این پایانی عجیب و غریب نیست و من هم دشیل همت نیستم اما آیا میتوانید فاعل و فعل این جمله را تشخیص دهید؟
اینجا چند فعل برای انتخاب دارید: Hired و فعل ربطی were.
بااینحال ضمیر موصولی who عبارت وصفی را شروع میکند که چیزی درباره فاعل اصلی شرح می دهد- who hired him- اما جزء ضروری جمله نیست و جمله میتواند به راحتی اینگونه خوانده شود: _The husband and the lady were the same person all along.
_ میبینید که شبهجمله وصفی چه کار میکند- چیزی درباره فاعل (the husband and the lady) شرح میدهد اما جز ضروری جمله نیست.
از اینرو فعل ربطی were در این جمله فعل اصلی است.
پس به یاد داشته باشید که هنگام جستجوی فاعل در یک جمله ابتدا:
1) فعل را پیدا کنید.
2) قبل از فعل who یا what گذاشته و سوال کنید.
(برای مثال who ran?
The killer ran)
3) اگر کنندهی کار معلوم نیست، ببینید آیا کار روی فاعل انجام شده است.
4) یادتان باشد که جملات امری و خبری دارای فاعل ضمنی هستند و فاعل آنها you است.
5) یادتان باشد جملات میتوانند بیش از یک فاعل و یک فعل داشته باشند.
متن انگلیسی درس
You probably think you know what a subject and a verb is, since you can’t have a sentence without at least one of each.
But can you pick them out of a lineup?
Let’s try - in the style of a 1940s crime noir drama.
The stubborn case had busted wide open again.
When looking for the subject in a sentence, look for the verb first.
Remember that a verb is a word that either helps a subject perform an action (ran, drank, fights, swims) or shows a state of being (is, was, are, were) that connects the subject to the action.
In the sentence here, the main verb is ‘busted.
What is the thing being busted?
The case.
When we talk about subjects we’ll talk about simple subjects, complete subjects, and compound subjects.
A simple subject is just the subject without any of its modifiers (adjectives, adverbs - that is, any explanatory details).
So the simple subject here is ‘case,’ while the complete subject contains all of the verb’s descriptors - that would be ‘stubborn case. Let’s try another example.
The husband wasn’t dead.
Put ‘who’ and ‘what’ in front of the verb to see if you can find the subject.
Here, the verb is a linking verb - ‘was.
Linking verbs link the subject (‘The husband’) to the subject’s state of being.
Who was not dead?
The husband.
That’s your subject.
Let’s keep going.
He was walking down Royal Street in a three-piece suit!
Here we have a past participle form in verb phrase ‘was walking.
So again you have ‘was,’ and we know he ‘was walking.
But you can use the same formula.
Who was walking?
‘He’ was.
So the pronoun ‘he’ is the subject of the sentence.
We’ll talk more about pronouns a little bit later.
Sentences can also have more than one verb, more than one subject, or multiple pairs of subjects and verbs.
Johnny shot someone else that night, and the husband played along.
Here you have two subjects, ‘Johnny’ and ‘the husband,’ and a verb for each: Johnny ‘shot’ someone and the husband ‘played along.’
each subject and verb pair forms its own independent clause joined by a conjunction in this sentence but could just as easily be two separate sentences, because each has its own subject and verb.
Conjunctions can join multiple subjects or verbs as well as independent and dependent clauses.
Only independent clauses - again, that’s a clause that contains both a subject and verb - can form their own sentences, however.
Take this counter-example:
Johnny and Mr. Violet settled their debts, at least.
Here you have a compound subject - ‘Johnny and Mr. Violet’ - and the verb ‘settled.
Two subjects are joined by a conjunction, but this cannot be broken into more than one sentence since just one verb is helping both parties perform the action.
On the flip side, you can have multiple verbs and just one subject performing the actions of those verbs:
The detective pulled down the brim of his hat and walked home.
Here we have the subject (‘the detective’), and ‘pulled’ and ‘walked’ are the two verbs, so he’s performing multiple actions.
This is something you do every day when you’re writing - you talk about the different actions that you are doing or somebody else is doing, so the idea of one subject and multiple verbs should be familiar to you.
Back at my desk, I poured myself a rattlesnake, grabbed it by the tail, and gulped it down.
When you see a personal pronoun - ‘I,’ ‘you,’ ‘he,’ ‘she,’ ‘it,’ ‘we,’ and ‘they’ - a verb will follow.
In this case, the verb that follows is ‘poured,’ followed later by ‘grabbed’ and ‘gulped.’
One exception to this rule is when the pronoun refers to the earlier subject.
Take this example:
The lady led him on a wild goose chase, didn’t she?
Using the same formula as before, we see that ‘led’ is the main verb.
What ‘led’?
‘The lady.
No verb follows ‘she’ in this special case because its function is to ask a question related to the clause preceding it.
That is, ‘The lady led him on a wild goose chase.
The ‘she’ is ‘the lady,’ so it doesn’t need a verb to follow after it.
But in general, when you see a personal pronoun, a verb will follow, and that personal pronoun is the subject of the sentence.
In a passive sentence, the subject does not ‘do’ the action; the action instead happens to the subject.
Let’s return to our floundering P.I.
That, or the death had been faked by the husband for some more mysterious reason.
You’re right if you think that ‘death’ is the subject here.
After all, what was faked?
The death ‘had been faked.’
In the case of a command - that is, when someone is telling you to do something - there won’t be any clear subject in the sentence.
Instead, the subject is implied - the subject is you!
So the sentence, Wait!
Don’t be a fool.
is really, (You) Wait! Don’t (you) be a fool.
Keep an eye out for those implied subjects, especially in a sentence where it’s not exactly clear where the subject is.
The same thing is true of passive sentences.
The relative pronouns ‘which,’ ‘that,’ ‘who,’ ‘whom,’ and ‘whose’ can be used to create an adjective clause that describes something about the subject.
Remember before, when we were talking about a simple subject versus a complete subject - ‘case’ versus ‘stubborn case?’
Relative pronouns kind of do the same thing on a larger scale; they explain something about the subject.
You’ll see here.
The husband and the lady who hired him were the same person all along!
Okay, that’s not a great twist ending, and I’m no Dashiell Hammett, but can you pick out the subject and verb in this sentence?
You have a couple of verb candidates here: ‘hired’ and the linking verb ‘were.’
The relative pronoun ‘who,’ however, begins an adjective phrase that describes something about the main subject - ‘who hired him’ - but is not essential to the sentence, which could just as easily read, The husband and the lady were the same person all along.
See, that’s what an adjective clause does - it describes something about the subject (‘The husband and the lady’), but something that’s not essential.
Hence, the linking verb ‘were’ is the main verb in this sentence.
So remember, when looking for the subject in a sentence, first:
1) Look for the verb.
2) Ask ‘who’ or ‘what’ is ‘verbing’ the ‘verb.’
(For example: ‘Who ran?
The killer ran.’)
3) If the agent of the action isn’t clear, ask if the action is happening to the subject instead.
4) Remember that commands and declarative statements have implied subjects, and that subject is you.
5) Remember that sentences can have more than one subject and more than one verb.
مشارکت کنندگان در این صفحه
تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.
🖊 شما نیز میتوانید برای مشارکت در ترجمهی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.