سرفصل های مهم
ضمایر موصولی، انعکاسی، پرسشی و ملکی
توضیح مختصر
در این درس نگاهی به ضمایر موصولی، انعکاسی، پرسشی و ملکی خواهیم داشت. این کار را با درافتادن با دوستمان گری با who، what، whom و whichever هایی که این ضمایر را میسازند، انجام میدهیم.
- زمان مطالعه 0 دقیقه
- سطح خیلی سخت
دانلود اپلیکیشن «زوم»
فایل ویدیویی
برای دسترسی به این محتوا بایستی اپلیکیشن زبانشناس را نصب کنید.
ترجمهی درس
همانطور که شاید یادتان باشد، ضمیر کلمهای است که به جای اسم یا اسمخاص مینشیند. اما به جز ضمایر شخصیِ استاندارد (he, she, him, ours, theirs, و غیره)
ضمایر بسیار دیگری نیز وجود دارند که دستور زبان بنیادین ما را میسازند.
برای مثال ضمایری که شبهجملههای مستقل را معرفی میکنند (و ضمایر موصولی نامیده میشوند)، ضمایری که به خودشان اشاره دارند (و ضمایر انعکاسی نامیده میشوند)، ضمایری که در پرسیدن سوال به ما کمک میکنند (ضمایر پرسشی) و ضمایری که مالکیت را نشان میدهند (و ضمایر ملکی نامیده میشوند)، فقط برخی از آنها هستند.
در واقع میخواهم ضمایر را جالب کنم اما به تنهایی نمیتوانم به همین خاطر گری هم اینجاست. گری از سر لطف موافقت کرده است که لباس گوریل گرامر ما را در مدت زمان این ویدیو به تن کند تا در توضیح ضمایر به ما یاری برساند. گری الان در فاصله بین دو کار است و بودجه ما هم محدود، پس او قبول کرده که در ازای مزدش به او ساندویچ بدهیم.
ساندویچ موز (چون او یک گوریل است، منظورم را متوجه شدید؟)
آمادهای گری؟ فراموش کردهایم در لباس برای دهان سوراخی باز کنیم، پس شاید شنیدن صدای ما کمی برای گری سخت باشد. فقط باید توجه داشته باشید!
ضمایر موصولی به پیوند شبهجملهی اصلی یک جمله به شبه جملهای که جزئیات را اضافه و یا به توصیف شبهجمله اصلی کمک میکند. ضمایر موصولی عبارتند از who/ whom, whoever/ whomever, whose, that, which. ابتدا بگذارید به who و that بپردازیم. در نوشتار صحیح انگلیسی، who باید فقط در اشاره به انسان به کار رود- یعنی انسانهای دیگر.
(پس این جمله را داریم): So, Gary, who we found on the street outside the studio, will be playing the part of the gorilla today.
پس اینجا از who استفاده میکنیم چرا که چیزی درباره گری که انسان است، توصیف میکنیم (شبهجملهی موصولی جزئیات محلی را که او را پیدا کردیم، به جمله اضافه میکند). در حالیکه در جملهی زیر از that استفاده میکنیم زیرا فاعلی که ضمیر به آن اشاره دارد، دیگر قطعاً یک انسان نیست (بیچاره گری!).
’ Hey Mel, is that the gorilla that you ordered?’ the director asked. ‘Throw it in the cage with the other monkeys. ‘
چون زبان انگلیسی عجیب و غریب است، whose تنها ضمیر ملکی است و باوجود داشتن کلمهی who در درون خود، میتواند برای انسان و اشیا به کار رود.
پس این جمله: The actors, whose contracts strictly forbid them from performing alone with animals, couldn’t help Gary.
و این جمله: The gorillas, whose handlers were out to lunch, didn’t notice Gary there either .
به یک اندازه درست هستند.
اکنون در بسیاری از موارد، هر دو کلمه ی that و which به نظر متناسب میآیند. اما یک فرق مهم بینشان هست: that را فقط باید هنگام معرفی شبهجملهای به کار برد که اطلاعات لازم و اساسی (restrictive clause) به جمله اضافه میکند، در حالیکه which زمانی به کار میرود که معرف اطلاعاتی است که جزئیات غیرضروری (non-restrictive clause) به جمله اضافه میکند. مهمترین چیزی که باید یادتان باشد، جزئیات لازم در مقایسه با جزئیات غیرضروری است.
The largest of the gorillas in the cage, which looked about eight feet tall, sidled over to Gary.
در این جمله which شبهجملهای را معرفی میکند که این اطلاعات را به جمله میافزاید که گوریل داخل قفس قدی تقریباً 8 فوتی داشت. این non-restrictive است زیرا جمله بدون آن نیز کامل است یعنی این طور: The largest of the gorillas in the cage sidled over to Gary
در این جمله:
This is not the situation that I’d hoped to be in, Gary thought to himself.
That در اینجا یک restrictive clause را معرفی میکند زیرا I’d hope to be in نمیتواند تنها بیاید- جملهای ناقص است- و جزئیات لازم برای معنادار شدن جمله را به آن اضافه میکند. which را میتوان برای معرفی یک شبهجملهی موصولیِ restrictive به کار برد اما فقط هنگامی که مفعول یک حرف اضافه باشد.
یعنی یک حرف اضافه قبل از آن بیاید مانند in which، to which، through which یا مثلا: The scene in which the Grammar Gorilla was supposed to appear was canceled at the last minute.
مسئلهی مفعولِ حرف اضافه در مورد زمانی هم صدق میکند که میخواهید تشخیص دهید که آیا از who در جمله استفاده کنید یا از whom.
واقعیت این است که تنها در صورتی که واقعاً عاشق دستورزبان باشید (و بعضی از شما مانند گوریل دستورزبان ما گری عاشق دستورزبان هستید)،
گری کجاست؟
به ندرت از کلمهی whom در کلام یا نوشتار غیررسمی استفاده میکنید. اما در نوشتار رسمی، قبل از آنکه آن را زیادی کسلکننده یا سختگیرانه بدانید، حداقل باید بدانید چه موقع از آن استفاده کنید (و شاید معلمتان شما را ملزم به استفاده از آن نماید).
بسیار خوب درست مانند which، از whom نیز زمانی استفاده کنید که قبل از کلمه یک حرف اضافه آمده باشد. به عبارت دیگر ساختار دستوری درست همیشه for whom است و هرگز به صورت for who نمیآید و نه به صورتهای for whoever یا for whomever. زمانی از whom یا whomever استفاده کنید که آنها، مفعولِ فعلِ یک جمله یا به طور کلی شبهجمله باشند.
عبارت whom I barely knew یک non-restrictive clause است و I فاعل آن، knew فعل آن و whom مفعول آن فعل (که به گری اشاره دارد). با اینحال وقتی مفعول نباشد، ضمیر درست who است مانند این جمله:
Gary, who forgot to ask to be paid up front, was in a predicament.
کلمات who، whom، whose، which و what میتوانند نقش ضمایر پرسشی را ایفا نمایند. به بیان ساده، ضمیر پرسشی علیرغم اینکه کمی دشوار به نظر میرسد، درست مانند ضمیری است که به پرسیدن سوال کمک میکند. مانند این جمله: Whose collectible action figures are these? یا To whom am I speaking? وقتی به تعدادی گزینهی خاص اشاره دارید مانند Which of these keys opens the gorilla cage، از which استفاده کنید.
وقتی جوابهای احتمالی متعددی دارید، از what استفاده کنید مانند: What is that guy in the gorilla suit doing in that cage? که شاید اینگونه پاسخش را بدهید : who? اینها ضمایر پرسشی هستند.
ضمایر ملکی همانطور که پیداست، ضمایری هستند که مالکیت را نشان میدهند. بلافاصله آنها را تشخیص خواهید داد. آنها عبارتند از my, mine, your, his, hers, our, ours, their, theirs, whose. احتمالاً از قبل نحوهی کاربردشان را بلد هستید اما چند نکتهی دستوری وجود دارد که شاید افراد را به اشتباه بیاندازد.
mine، yours، his، hers، ours، theirs و whose تنها میآیند. مانند: The responsibility for proper gorilla upkeep is theirs
my، your، his، our، their، whose و its باید زمانی به کار روند که اسمی را توصیف کنند. مانند: ‘ This is my shoot!’ the director yelled.
حالا وقتی قبل از یک مصدر ing دار (از درس قبلی به یاد دارید که مصدر ing دار یعنی فعلی که نقش اسمی دارد و به ing ختم میشود) ضمیری بیاید، باید از یک ضمیر ملکی استفاده کنید و نه یک ضمیر شخصی عادی. آن را درست مانند ضمیر ملکی بدانید که یک اسم عادی را توصیف میکند زیرا کار مصدر ingدار (جراند) همین است؛ جراند فعلی است که نقش اسم گرفته است. آسان به نظر میرسد اما خطای رایجی است به خصوص وقتی ضمیر، you باشد. بگذارید اینجا مثالی بزنم.
جملهی: Sorry, Gary, we didn’t hear you screaming,’ the director said
باید اینگونه نوشته شود: Sorry, Gary, we didn’t hear your screaming.
ضمایر انعکاسی بازتابی از فاعل یک جمله یا شبهجمله هستند. در واقع آنها بسیار سادهاند. ضمایر انعکاسی مفرد عبارتند از myself, yourself, himseld, herself, itself، در حالیکه ضمایر انعکاسی جمع عبارتند از ourselves, yourselves, themselves.
قصد ندارم زمان زیادی را صرف اینها کنم زیرا شما مدام از آنها استفاده میکنید و چیز دشواری ندارند. فقط یادتان باشد وقتی به فاعلهای جمع اشاره میکنید، از ضمایر انعکاسی جمع، و وقتی به فاعلهای مفرد اشاره دارید، از ضمایر انعکاسی مفرد استفاده کنید.
پس جملهی The cast couldn’t stop themselves from laughing when they realized Gary’s dilemma کاربرد صحیح ضمایر انعکاسی را نشان میدهد.
و نیز جملهی: As is Gary promised himself never to take an acting gig from a Study.com instructor again.
متن انگلیسی درس
Pronouns , as you might remember, are words that stand in for nouns or proper nouns. But beyond the standard personal pronouns - ‘he,’ ‘she,’ ‘him,’ ‘ours,’ ‘theirs,’ etc. - there are many other pronouns that make up our basic syntax.
Pronouns that introduce dependent clauses for instance (which are called relative pronouns), pronouns that turn back on themselves (which are called reflexive pronouns), pronouns that help us ask questions (interrogative pronouns) and pronouns that show ownership (which are possessive pronouns) - just to name a few.
I really want to make pronouns interesting, but I can’t do it on my own, so here’s Gary. Gary has graciously agreed to dress up in our Grammar Gorilla suit for the duration of this video to help illustrate pronouns. Gary’s in between jobs right now, and our budget’s tight, so he agreed to be paid in sandwiches.
Banana sandwiches, (Because he’s a gorilla, get it?)
You ready, Gary? We forgot to put mouth holes in the suit, so Gary might be a little hard to hear. You’ll just have to pay attention!
Relative pronouns help connect the main clause of a sentence to a clause that adds detail or helps describe the main clause, called a relative clause. The relative pronouns are ‘who’/’whom,’ ‘whoever’/’whomever,’ ‘whose,’ ‘that’ and ‘which.’ First, let’s look at ‘who’ and ‘that.’ In proper English writing, ‘who’ should only be used when referring to people – that is, other human beings.
So, Gary, who we found on the street outside the studio, will be playing the part of the gorilla today.
We use ‘who’ here, as we’re describing something about Gary the person (the relative clause adds the detail of where we found him). Whereas in the following sentence, we would use ‘that,’ as the subject the pronoun relates to is no longer definitely a person (poor Gary!).
‘Hey Mel, is that the gorilla that you ordered?’ the director asked. ‘Throw it in the cage with the other monkeys. ‘
Because English is weird, ‘whose’ is the only possessive relative pronoun, and it can be used for both people and things despite having ‘who’ in it.
So, The actors, whose contracts strictly forbid them from performing alone with animals, couldn’t help Gary. and The gorillas, whose handlers were out to lunch, didn’t notice Gary there either. are equally correct.
Now, in many cases, both ‘that’ and ‘which’ seem like they would fit. But there is one important distinction: ‘That’ should only be used when introducing a clause that adds necessary and essential information to the sentence (called a restrictive clause), while ‘which’ is used when introducing information that adds non-essential detail (called a non-restrictive clause). The thing you most need to remember here is necessary and essential detail compared to non-essential detail.
The largest of the gorillas in the cage, which looked about eight feet tall, sidled over to Gary.
‘Which’ introduces the clause that adds the detail that the gorilla in the cage ‘looked about eight feet tall.’ This is non-restrictive because the sentence can function just fine without it, i.e The largest of the gorillas in the cage sidled over to Gary. Now take this sentence:
This is not the situation that I’d hoped to be in, Gary thought to himself.
‘That’ introduces a restrictive relative clause here because ‘I’d hoped to be in’ cannot function on its own - it’s an incomplete sentence - and it adds detail necessary to make the full sentence make sense. ‘Which’ can also be used to introduce a restrictive relative clause but only when it is the object of a preposition.
That is to say, a preposition precedes it - as in ‘in which,’ ‘to which,’ ‘through which,’ or: The scene in which the Grammar Gorilla was supposed to appear was canceled at the last minute, for instance.
That whole ‘object of a preposition’ thing also applies when you need to figure out whether to use ‘who’ or ‘whom’ in a sentence. Now, the reality is unless you really love grammar (and some of you do, like Gary, our Grammar Gorilla . . . Where is Gary?), the reality is that you rarely use the word ‘whom’ when you’re speaking or writing informally. But for formal writing, you should at least know when to use it before deciding that you think it’s too stuffy or uptight (and your teacher might require you to use it).
Okay, so, just like ‘which,’ use ‘whom’ whenever a preposition precedes the word. In other words, the correct grammatical construction is always ‘for whom’ and never ‘for who’, likewise ‘for whoever’ and ‘for whomever.’ You’ll also want to use ‘whom’ or ‘whomever’ whenever it’s the object of the verb of a sentence or clause in general.
‘Whom I barely knew’ is a non-restrictive clause, with ‘I’ as the subject, ‘knew’ as the verb and ‘whom’ as the object of that verb (referring to Gary). When not used as an object, however, the correct pronoun is ‘who,’ as in:
Gary, who forgot to ask to be paid up front, was in a predicament.
‘Who,’ ‘whom,’ ‘whose’ and ‘which’ can also function as interrogative pronouns, along with ‘what.’ Simply put, an interrogative pronoun, despite sounding kind of fancy, is just a pronoun that helps ask a question. As in, Whose collectible action figures are these? or To whom am I speaking? Use ‘which’ when referring to a specific range of options, as in, Which of these keys opens the gorilla cages?
Use ‘what’ when there’s a broader world of possible answers, as in What is that guy in the gorilla suit doing in that cage? To which you might respond ‘Who?’ Those are interrogative pronouns.
Possessive pronouns, like they sound, are pronouns that show possession. You’ll recognize them right away. They are: ‘my,’ ‘mine,’ ‘your,’ ‘yours,’ ‘his,’ ‘hers,’ ‘our,’ ‘ours,’ ‘their,’ ‘theirs’ and ‘whose’. You probably know how to use these already, but there are a couple of grammar points that can trip people up.
When used alone, choose from ‘mine,’ ‘yours,’ ‘his,’ ‘hers,’ ‘ours,’ ‘theirs’ and ‘whose.’ As in The responsibility for proper gorilla upkeep is theirs.
‘My,’ ‘your,’ ‘his,’ ‘her,’ ‘our,’ ‘their,’ ‘whose’ and ‘its’ should be used when the possessive is modifying a noun. As in ‘This is my shoot!’ the director yelled.
Now, when a pronoun precedes a gerund - which, if you remember from a previous lesson, that’s a verb that acts as a noun, typically ending in -ing - you should use a possessive pronoun, not a regular personal pronoun. Treat it just like a possessive pronoun modifying a regular noun because that’s what a gerund is; it’s a verb that’s acting as a noun. That sounds easy, but it’s a common mistake, especially with the pronoun ‘you.’ Let me give you an example here.
‘Sorry, Gary, we didn’t hear you screaming,’ the director said. should be Sorry, Gary, we didn’t hear your screaming.
Reflexive pronouns ‘reflect back’ on the subject of a sentence or clause. They’re actually pretty simple. The reflexive singular pronouns are ‘myself,’ ‘yourself,’ ‘himself,’ ‘herself’ and ‘itself,’ while the plural reflexive pronouns are ‘ourselves,’ ‘yourselves’ and ‘themselves.
’ I’m not going to spend a lot of time on this as you use these all the time, and there’s nothing too tricky about them. Just remember to use plural reflexives when they refer to plural subjects and singular reflexives when they refer to singular subjects.
So, The cast couldn’t stop themselves from laughing when they realized Gary’s dilemma, is a proper use of the reflexive.
As is Gary promised himself never to take an acting gig from a Study.com instructor again.
مشارکت کنندگان در این صفحه
تا کنون فردی در بازسازی این صفحه مشارکت نداشته است.
🖊 شما نیز میتوانید برای مشارکت در ترجمهی این صفحه یا اصلاح متن انگلیسی، به این لینک مراجعه بفرمایید.